Wat een puinhoop is de Nederlandse politiek. Bij Vijftig Plus vechten ze elkaar de tent uit. Je zou denken dat ouderen wijzer zijn. Baudet wordt door zijn geflirt met antisemitisme de slachter van zijn eigen partij Forum voor Democratie. De eens zo gevreesde anti-elite partij wordt een splinterpartijtjes. Bij de SP voeren ze een ouderwets ideologisch gevecht. Groen Links koestert een van antisemitisme verdachte politieke adder aan zijn borst. Bij het CDA zien we een opstappende lijsttrekker De Jonge die nog maar net gekozen is.
De Jonge was niet mijn kandidaat, zijn schoenenfetisjisme is mij te gezocht, maar eenmaal gekozen horen partij en bestuur loyaal aan hem te zijn. Dat was niet het geval. Het begon al meteen met het gezeur of hij wel echt gewonnen had. Hertelling volgde. Het lijkt Circus Trump wel. Daarna begon men in het CDA te zagen aan zijn stoelpoten. Het CDA bestuur liet na om zich klip en klaar achter De Jonge te scharen. Achterbaks gedoe. Ze hadden liever Wopke H. gehad maar die had bedankt voor de race om het lijsttrekkerschap.
Na het bedankje van De Jonge hijst het CDA bestuur alsnog Wopke H. op het schild van het partijleiderschap waarna hij op ouderwets katholieke manier van alle kanten bewierookt wordt als is hij een heilige. Wat een vertoning. Het ergste is dat Wopke H. daar zelf aan meewerkt. Met ook maar een beetje lef in zijn lijf had hij het CDA bestuur terecht gewezen.
Er is er eentje die met flair tegelijk partijleider en minister kan zijn, eerste minister zelfs. Buigzaam als riet met stevige wortels blijft hij overeind in de Pandemische stormen die over de Nederlandse politiek waaien. De oppositie bijt zijn tanden stuk op hem. Het kabinet Rutte IV komt eraan.
Rutte heeft de afgelopen jaren ook de nodige uitglijders gemaakt, maar ik zou niet weten wie Nederland anders moet leiden.
BeantwoordenVerwijderen