 |
| Hugo de Jonge (Met dank aan ANP foto) |
Het CDA houdt verkiezingen om het partijleiderschap. Dat is een heikele zaak want hoe profileer je je als kandidaat in je eigen partij? Je kunt niet al te kritisch zijn over je tegenkandidaten want dan zet je je partij voor gek. Het gevolg is een matte, afgemeten campagne waarin harde botsingen vermeden worden.
Dus komen we onvermijdelijk in de cliché’s terecht iets waar politici toch al mee behept zijn. Mona is trots op haar zonen, Hugo is een trotse vader en Pieter is trots op Nederland. Kunnen we dat woord trots niet verbieden? Hugo wil samen idealen realiseren, Mona vindt dat we het samen moeten doen en Pieter wil samen de problemen oplossen. Het woord samen is het CDA op de buik geschreven. Moeten we dat woord niet in de ban doen?
Wat zijn de verschillen tussen de drie kandidaten? Een is vrouw, twee zijn mannen. Maakt dat verschil in deze tijd? Mannen en vrouwen zijn gelijk. In de praktijk niet maar dat is taboe. Mona heeft rechten gestudeerd en is advocaat geweest, wethouder, kamerlid en is nu staatssecretaris. Hugo heeft de PABO gedaan, leraar geweest, wethouder en is nu minister. Pieter heeft in het buitenland economie gestudeerd en is al jaren lid van de Tweede Kamer.
Mona en Hugo zijn politiek en bestuurlijk gepokt en gemazeld op lokaal en landelijk niveau. Pieter is een vasthoudend kamerlid, zo heeft hij intussen bewezen. Ze delen de idealen van rechtvaardigheid en verantwoordelijkheid. Met name Mona wil verbinding zoeken en mensen helpen. Hugo straalt optimisme uit met woorden als aanpakken en verschil maken.
Rest nog een politiek strategische kwestie. Wie van de drie blijft het beste overeind tegenover Rutte, de politieke held van de Coronatijd en tegenover andere lijsttrekkers als Kaag van D66, Ascher van de PvdA en Liliane Marijnissen? En wie van de drie spreekt het meeste de kiezers aan? Hugo, Mona of Pieter? Die vraag is moeilijk te beantwoorden want kiezers zijn wispelturig, eigengereid en eigenlijk nauwelijks in te schatten. Wat vandaag goed is, is morgen slecht. Dat maakt politiek net zo spannend als voetbal. Je weet nooit hoe de bal rolt en dus kunnen we er eindeloos over blijven praten. Toch meer weten over de kandidaten? Kijk op www.cda.nl
Dus komen we onvermijdelijk in de cliché’s terecht iets waar politici toch al mee behept zijn. Mona is trots op haar zonen, Hugo is een trotse vader en Pieter is trots op Nederland. Kunnen we dat woord trots niet verbieden? Hugo wil samen idealen realiseren, Mona vindt dat we het samen moeten doen en Pieter wil samen de problemen oplossen. Het woord samen is het CDA op de buik geschreven. Moeten we dat woord niet in de ban doen?
 | ||
| Mona Keijzer als de Mona Lisa (Met dank aan Leonardo Da Vinci en het Museum Louvre in Parijs.) Bewerking: petrus nelissen |
Wat zijn de verschillen tussen de drie kandidaten? Een is vrouw, twee zijn mannen. Maakt dat verschil in deze tijd? Mannen en vrouwen zijn gelijk. In de praktijk niet maar dat is taboe. Mona heeft rechten gestudeerd en is advocaat geweest, wethouder, kamerlid en is nu staatssecretaris. Hugo heeft de PABO gedaan, leraar geweest, wethouder en is nu minister. Pieter heeft in het buitenland economie gestudeerd en is al jaren lid van de Tweede Kamer.
Mona en Hugo zijn politiek en bestuurlijk gepokt en gemazeld op lokaal en landelijk niveau. Pieter is een vasthoudend kamerlid, zo heeft hij intussen bewezen. Ze delen de idealen van rechtvaardigheid en verantwoordelijkheid. Met name Mona wil verbinding zoeken en mensen helpen. Hugo straalt optimisme uit met woorden als aanpakken en verschil maken.
 |
| Piet Omtzicht als Man met Hand op zijn Hart (Met dank van Frans Hals en het Museum van Schone Kunsten in Bordeaux) |
Rest nog een politiek strategische kwestie. Wie van de drie blijft het beste overeind tegenover Rutte, de politieke held van de Coronatijd en tegenover andere lijsttrekkers als Kaag van D66, Ascher van de PvdA en Liliane Marijnissen? En wie van de drie spreekt het meeste de kiezers aan? Hugo, Mona of Pieter? Die vraag is moeilijk te beantwoorden want kiezers zijn wispelturig, eigengereid en eigenlijk nauwelijks in te schatten. Wat vandaag goed is, is morgen slecht. Dat maakt politiek net zo spannend als voetbal. Je weet nooit hoe de bal rolt en dus kunnen we er eindeloos over blijven praten. Toch meer weten over de kandidaten? Kijk op www.cda.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten