Wat mij het meest verontrust aan het klimaatdebat is niet de klimaatverandering zelf, die komt of komt niet dat is niet aan ons mensen om daarover te beslissen, maar de gevolgen van dat debat. Dat begint met de Verenigde Naties. Die is volgens zijn Handvest opgericht om geweld tegen te gaan en de vrede te bevorderen. Dat doet ze nog steeds met helaas veel minder succes dan men zou willen. Maar in plaats daaraan te blijven werken, is de prioriteit verlegd naar het klimaat en de beheersing van het klimaat door het houden van klimaatconferenties en bevorderen van akkoorden.
In het licht van de vele geweldsincidenten en oorlogen vind ik dat een onverantwoorde verschuiving in prioriteiten van de VN. Er vallen nog altijd meer doden en gewonden door oorlogen en geweld dan door klimaatverandering, ook als men daartoe de grootste rampen van de afgelopen jaren rekent. Hoe kan het dat de VN zo gemakkelijk haar agenda kan veranderen? Is het bij gebrek aan succes als vredebrenger of is het omdat de rijke, veelal Westerse landen nu eenmaal de agenda bepalen?
Ik vrees een combinatie van beide. De VN heeft weinig of geen succes als vredebrenger en dus wordt er internationaal gezocht naar iets wat wel succes zou kunnen hebben zodat de VN verzekerd blijft van de nodige financiële bijdragen. De Westerse landen zijn immers erg bezorgd over hun toekomst en die wordt volgens de klimatologen veel meer bedreigd door het klimaat dan door oorlogen. Die oorlogen vinden trouwens plaats in arme landen en dus zijn ze niet een directe zorg voor Europa, Amerika, Japan of China.
Dat brengt me op mijn tweede punt van zorg. De strijd tegen de armoede en voor ontwikkeling is bij de VN en in navolging daarvan in de meeste rijke landen ondergesneeuwd door de zorg om het klimaat. Veranderend klimaat en de daarmee gewenste energietransitie vreten alle onze aandacht en al het geld op. Er is geen tijd en geld meer voor ontwikkelingsplannen en armoede bestrijding. Dat is niet alleen moreel verwerpelijk maar ook onverstandig want als er geen verbetering komt, geen hoop op een beter leven dan zullen de velen, gelukzoekers of wat dan ook, naar ons blijven komen.
Een ander gevolg van de energietransitie is dat de arme landen nog meer op afstand worden gezet dan ze nu al staan. De kloof zal nog groter worden. Bij gebrek aan onderwijs en hoog opgeleide mensen, bij gebrek aan geld en kennis kunnen zij doodeenvoudig niet mee in deze race om groene energie. We zien nu al dat ze opnieuw gedegradeerd worden tot de leveranciers van de benodigde grondstoffen tegen hoge menselijke kosten in de vorm van veel te lage lonen, barre arbeidsomstandigheden en zelfs kinderarbeid. Het egoïsme van de rijke wereld kent opnieuw geen morele grenzen. De VN en aanverwanten moeten zich schamen.
Oud VN medewerker
Geen opmerkingen:
Een reactie posten