 |
| Twee clochards (Parijs 1977) |
We lopen naar de Notre Dame, die moeten we per slot van rekening ook gezien hebben. De avond begint te vallen. Het wordt tijd om wat te eten ondanks de vele Gauloises die we roken om onze zenuwen in bedwang te houden. Achter de kathedraal eten we op een bankje in een klien parkje droog brood met plakjes kaas en een fles frisdrank gekocht in een supermarkt.
Waar valt na dit heftige avontuur nog wat te beleven? Misschien in het Quatier Latin, per slot van de rekening de wijk van studenten, intellectuelen en ander onaangepast volk. We zwerven doelloos door de smalle straten zoekend naar aanwijzingen voor een nieuwe belevenis. Zowaar zien we zo maar ineens in een smalle straat bij het gele lamplicht van straatlantaarns twee mannen tegen een deur praten. Even later stappen ze de deuropening in. Onze nieuwsgierigheid is gewekt en groot genoeg om aan te bellen. Meteen gaat een luikje open in de deur en een gezicht vraagt tot onze verbazing met hoeveel we zijn. Wij antwoorden naar volle waarheid met drie, meer staan er niet voor de deur, waarop opnieuw tot onze verbazing de deur meteen uitnodigend opengaat.
We stappen een zo te zien doodgewoon café binnen. Om ons een houding te geven zetten we ons op een kruk aan de bar en bestellen een biertje. De barman zet in een oogwenk drie flesjes Heineken met glas voor ons neer. Dat is een telurstelling. Ons eerste biertje in een Parijs café is een doodgewone Heineken uit een flesje. Daarvoor hadden we niet helemaal naar Parijs hoeven komen.
We beginnen nu met een gemaakt onverschillige houding eens goed rond te kijken. We zien niks bijzonders. Blijkbaar moet je in Parijs bij een café aanbellen om te Heineken te kunnen drinken. Dat zou een mooie reclame vondst van Heineken zijn. Maar dan zien we links achter een zwaar dik roodfluweel gordijn wat beweging. Er komt zachte romantische muziek vandaan. Nieuwsgierig geworden staan op en lopen naar de hoek alsof we nooit anders gedaan hebben. Nadat achter het gordijn onze ogen gewend zijn geraakt aan het schemerrode licht zien we een mini-dansvloertje waar geschuifeld wordt op de zachte romantische muziek. Pas dan zien we dat de romantische stelletjes uit mannen bestaan. Vrouwen zijn nergens te bekennen.
(verschijnt elke vrijdag)
Oeps, verkeerde locatie voor hetero's :-).
BeantwoordenVerwijderen