MAKE LOVE NOT WAR (WERKTITEL) 1: DE GEBOORTE VAN EEN WERELDVERBETERAAR

 

Foto van onze held de wereldverbeteraar die zijn eerste communie doet.

Op een goed moment in mijn leven besloot ik om wat te doen aan de toestand in de wereld. Niet zo maar wat, maar ernstig, toegewijd en vol overgave. Het moest natuurlijk ook leuk zijn want een heel leven lang alleen maar toegewijd zijn aan een ernstige zaak, hoe goed of groots ook, is voor een gewoon mens niet vol te houden tenzij je een heilige bent en dat ben ik niet. Maar dat betekent niet dat je niet minstens kunt proberen er het beste van te maken.

Hoe de wereld te verbeteren? Door de zwakken en de armen te helpen. Niet in Nederland want dat ligt er mooi en goed onderhouden bij met zijn duizenden bruggen en wegen, waar de mensen naar de dokter kunnen, waar overal ziekenhuizen staan, het onderwijs gratis is, waar overal openbaar vervoer is, er elke stad of dorp een bibliotheek heeft, waar cinema’s zijn en dansgelegenheid, iedereen een fiets en een auto heeft, televisie, verwarming en drinkwater. Er is altijd en overal eten en wie in geestelijk nood verkeerd kan terecht bij een van de vele kerken of een door de overheid betaalde hulpverlener. Nederland is zo goed als af. Als er geen mensen zouden wonen, kun je er een museum van maken.

Voor echte wereldverbeteringswerk moet je naar verre landen overzee, naar zogeheten Derde Wereld landen of ontwikkelingslanden. Daar moet nog een hele hoop gebeuren. Ik weet dat dankzij de missiepaters die in de zondagse mis preekten in de parochiekerk. Zij vertelden over ernstige geestelijke en materiële noden van erg arme volkeren daarginds, waar ze niet kunnen lezen of schrijven, werkloos zijn en arm, zo arm dat ze geen eten hebben, er is geen gezondheidszorg, ze hebben geen auto, geen TV, geen drinkwater en al die andere dingen die we in Nederland wel hebben. Ze hebben zo weinig dat een doodgewone schop om mee te spitten al een grote vooruitgang is. Daar stond ik van te kijken. Ik zou daar zelf nooit opgekomen zijn. De missionaris vroeg aan ons kerkgangers om gul te geven in de collecte zodat hij veel schoppen voor hen zou kunnen kopen.

In zo een vreemd land gaan werken om het te verbeteren is natuurlijk niet gemakkelijk maar het is wel een avontuur en je ziet meteen een heel andere kant van de wereld. In Nederland is het avontuur eraf, daar is geen avontuurlijk leven meer. Je hoeft ook nooit iets zelf te verzinnen. Het wordt voor je gedaan. Soms moet je daar een formulier voor invullen maar dat is alles. Het heet dat je in Nederland wordt verzorgd van je wieg tot aan je graf en wat is nou avontuurlijk aan een leven lang verzorging?

(verschijnt elke vrijdag)