DE EENZAAMHEID VAN VLAANDEREN 68

De Nederlandstalige partijen in de Belgische federale Tweede Kamer zijn: de nationalistische N-VA, de liberale Open VLD, Groen!, de christendemocratische CD&V, de socialistische SP-A. De Franstalige partijen zijn de liberale MR, het groene Ecolo, de christendemocratische CDH en de socialistische PS.

Is onder normale omstandigheden de Belgische politiek vanwege zijn veronderstelde evenwichten al een gordiaanse knoop, met de uitslag van de federale verkiezingen van 2010 was de politieke knoop bijkans onontwarbaar geworden. Hoe kunnen de winnaars van de verkiezingen aan beide zijden van de taalgrens, het centrum-rechtse Vlaams nationalistische N-VA en de België gezindten Waalse socialisten, tezamen een federale regering vormen?

Ondanks dat Belgische politici flexibele, deskundige onderhandelaars (loodgieters) zijn die woorden tot op de duizendste milligram kunnen wegen en procedures uitwerken tot in decimalen achter de komma om tot een compromis te komen, moest dit wel moeilijk worden en hoe dan ook lang gaan duren. Wat op zijn beurt weer veel kritiek en gemopper opriep bij de diverse oppositiepartijen en opiniemakers.

“De onderhandelingen duurden buitengewoon lang. Koning Albert II stuurde als staatshoofd achtereenvolgens Bart De Wever (N-VA), André Flahaut (PS), Danny Pieters (N-VA), Johan Vande Lanotte (sp.a), Didier Reynders (MR) en Wouter Beke (CD&V) het veld in om te bemiddelen. Op 16 mei 2011 stelde hij Elio Di Rupo aan als formateur. De N-VA kon zich niet vinden in de voorstellen van de formateur en Di Rupo onderhandelde daarom verder zonder de Vlaams-nationalisten. Op 11 oktober 2011 stelde Di Rupo de communautaire nota publiek voor in het parlement. Twee dagen later werd beslist dat de groene partijen geen deel zouden nemen aan verdere onderhandelingen. Op 26 november 2011 bereikten de zes overblijvende partijen een akkoord over de begroting. De verschillende partijcongressen keurden het volledige regeerakkoord goed op 3 en 4 december. “ (Wikipedia: Regering - Di Rupo (federaal)

Anderhalf jaar na de val van de regering Leterme II en een eclatante verkiezingsoverwinning van de N-VA wordt niet partijleider Bart de Wever van de grootste partij van België en Vlaanderen premier maar de Waalse socialistische partijleider di Rupo premier. De zoveelste Belgische anomalie? Dat zou zo maar kunnen. Immers,  onder normale omstandigheden zou de leider van de grootste politieke partij van het land vrijwel zeker premier zijn geworden. In België niet, daar gaan die dingen anders.

Hoe groot het verschil tussen de beide partijen maken de volgende cijfers duidelijk. Met zijn 1,1 miljoen stemmen is de N-VA in absolute cijfers de grootste partij van het land gevolgd door de PS net geen 900.000 stemmen, een verschil van ruim 200.000 stemmen. Maar hoe gek ook, dat verschil zie je niet terug in het aantal zetels in de kamer. Dat verschil is slechts een zetel. Dat komt omdat er niet een maar twee kiesdelers worden gebruikt, voor elk landsdeel een. Dat op zijn beurt is het gevolg van het feit dat de Kamer is opgedeeld in twee taalgroepen: 88 Nederlandstalige en 62 Franstalige kamerleden.

Als er een enkele nationale kiesdeler zou worden gehanteerd voor de Kamer zou die op een totaal van 6.527.367 uitgebrachte stemmen gedeeld door 150 kamerzetels 43.516 stemmen zijn. De N-VA met 1.135.617 uitgebrachte stemmen zou dan 26 zetels in de Kamer hebben, de PS 20 zetels. Dat geeft een verschil van maar liefst 6 zetels in de Kamer plaats van 1 nu. De Belgische federatie bestaat dus uit twee democratieën die tezamen een Parlement en een regering hebben.

Bij de Vlaamse nationalisten leeft daarom de gedachte om België dan maar helemaal op te splitsen. Het Vlaams Belang gaat daarin het verst door te streven naar een Vlaamse Republiek maar dan wel een “van vreemde smetten vrij”, een door mij aangehaalde zinssnede uit het voormalige Nederlandse volkslied “Wien Neêrlands bloed” die racistisch aanvoelt. ‘Wien Neêrlands bloed’ was het officiële volkslied van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden tussen 1817 en 1832 en bleef dat na de afsplitsing van België van het Koninkrijk der Nederlanden tot 1933. Vermoedelijk verwees de schrijver-dichter Tollens met de zinssnede "van vreemde smetten vrij" de Franse bezetters van de Republiek der Nederlanden van 1795 tot 1813. (zie Wikipedia: Wien Neêrlands bloed)

Overigens is Di Rupo de eerste Belgische premier die openlijk homoseksueel is. België is daarmee het tweede land wereldwijd - na IJsland - met een openlijk homoseksuele premier. Bovendien is hij de eerste Franstalige premier sinds 1979 en de eerste Waal in die positie sinds 1974.


(verschijnt elke dinsdag)