DE EENZAAMHEID VAN DE ONGELOVIGE 53

De Dood van een Jonge Duif (foto 2009)

De duif is niet de geringste onder de dieren in de Bijbel. Deze Joods-Christelijke vogel blijkt een Bijbels manusje van alles te zijn. Volgens de overlevering is het Zijne Heiligheid de H.Geest die in de gedaante van een duif Maria zwanger maakt van God. In het Oud Testamentische verhaal van de ark laat Noë een duif los om te zien of het water genoeg gezakt is om aan land te gaan. (Genesis 8:8) Het eerste voorbeeld in de Westerse geschiedenis van de duif als reisduif. Het voorbeeld van Noë wordt tot op de dag van vandaag gevolgd door duivenmelkers over de hele wereld, vooral in België.

“…, onze buurman was een duivenmelker, een duivensjapper zoals ze zeggen, en alleen al dat gegeven was voldoende om de ene vendetta na de andere tegen hem op touw te zetten. Duivensjappers zijn lastige mensen, ze leggen de hele buurt hun wil op. Wij mochten onze was nooit aan de draad te drogen hangen als meneer met zijn duiven speelde. Meneer speelde alle dagen met zijn duiven, maar in de kosten voor een droogmachine heeft hij natuurlijk niet gedeeld.” (Dimitri Verhulst, Dinsdagland, schetsen van België, Uitgeverij Contact, 2004,  blz.12)

Maar de duif heeft ook een tragische kant, hij dient in het Oude Testament regelmatig als offerdier. “Hij moet ze naar de priester brengen, en deze brengt eerst de duif die als reinigingsoffer bedoeld is naar het altaar. De priester moet het dier achteraan bij de nek de kop afknijpen, maar hij mag die niet van het lichaam scheiden.” (Leviticus 5:8)

In het Aller Hoogste Liefdeslied ooit geschreven, wordt de Geliefde liefkozend Duif genoemd. “Ik sliep, maar mijn hart was wakker. Hoor! Mijn lief klopt aan! ‘Doe open, zusje, mijn vriendin, mijn Duif, mijn allermooiste. Mijn hoofd is nat van de dauw, mijn lokken vochtig van de nacht.’ (Hooglied 5:2) Je hoort wel eens dat een man zijn vrouw aanspreekt met “mijn duifje”. Dat doet eerder denken aan zo een poezieplaatje waar een jongen in korte broek naast een schoolmeisje zit dan aan een hoogstaande liefde, maar de boog kan dan ook niet altijd gespannen zijn.

De idee dat de duif de gedaante aanneemt van de H. Geest, de derde van het stel Vader en Zoon,  komt uit Lucas 3:22 als Jezus bij Johannes de Doper komt om door hem te worden gedoopt: “en daalde de Heilige Geest in de gedaante van een Duif op hem neer, en er klonk een stem uit de hemel: ‘Jij bent mijn geliefde Zoon, in jou vind ik mijn vreugde.’ (Lucas 3:22)
 
Aan de heiligheid van de duif kan niet getwijfeld worden. Bij de status van de duif past daarom een vooraanstaande plaats in de hemel, misschien wel zoals bij Lucas boven het hoofd van God of zijn Zoon Jezus. Maar hij blijft natuurlijk zo vrij als een vogel.
(verschijnt elke dinsdag)