 |
| Anish Kapoor, Vertigo 2008 (alle foto's:13 maart 2018) Een lachspiegel zoals je die wel op kermissen en in ouderwetse pretparken kunt zien, als sculptuur in een museum. Je moet er maar opkomen. De titel verwijst naar de film Vertigovan Alfred Hitchcock met daarin een beroemde scène met de acteur James Stewart. "Hitchcock zoomt in en uit en speelt met de scherpstelling om de kijker te desoriënteren angstgevoelens op te roepen." Van angstgevoelens heb ik geen last, de beeld-desoriëntatie vind ik hilarisch. Ik ben verbaasd dat hij en/of het museum niet verwijzen niet naar de lachspiegel. Hoe dan ook, lachspiegels blijven leuk speelgoed om de beeld-desoriëntatie met de camera in beeld te brengen. Op de kermis kwam het daar nooit van. |
 |
| Desoriënterend zelfportret nummer 1 |
 |
| Desoriënterend zelfportret nummer twee |
 |
| Desoriënterend zelfportret nummer drie |
 |
| Desoriënterend zelfportret nummer 4 |
 |
| Dit is het punt voor de spiegel waar vandaan de kleine wereld min of meer normaal is. |
Mooie foto's. Ik vind het wel een fascinerend kunstwerk, in ieder geval heeft het je geïnspireerd tot het maken van bijna abstracte portretten. Ik wist niet dat je op één plek jezelf rechtop kunt zien. Ga ik volgende keer eens proberen te ontdekken. Zou de dame die ernaast staat een doekje paraat hebben om eventuele vette vingers weg te poetsen?
BeantwoordenVerwijderenFascinerend om mee te spelen. Je mag niet aan de spiegel komen!
BeantwoordenVerwijderen