vrijdag 17 juni 2016

CHILIREIS 25: ANCUD EN CASTRO, DE HOOFDSTAD VAN HET EILAND CHILOE

Hoe klein is de mens, strand bij Pinguïn-eilanden, 5 december 2014
Chiloé is een eiland met een eigen geschiedenis en cultuur. In mijn ANWB reisgids lees ik dat de Chilenen de Chiloten voor koppig en dom houden. Daarom heette een domkop in Chili een 'chilote'. Maar zo vervolgt de reisgids "Chiloten koesteren liever hun tegen rijke cultuur dan zich steeds weer opnieuw te ergeren aan arrogante Chilenen." Dat Argentijnen voor arrogant doorgaan in Latijns Amerika, wist ik wel maar dat de Chilenen arrogant worden gevonden is nieuw voor me.

Zonsondergang in Ancud, 5 december 2014
Chiloé is het op een na grootste eiland van het continent. Vuurland is het grootste. Ik ken Ierland niet maar het eiland zou net zo groen zijn met ook veel regen,  zachte glooiingen, bossen en fjorden. Nu zijn eilandbewoners altijd wat meer op zichzelf, kijk maar naar onze Britse buren. Ze zijn onze buren maar ook weer niet. Het water tussen ons en hen maakt de Engelsen tot andere buren dan de Duitsers of de Belgen. Zelfs de Fransen wonen dichterbij dan de Engelsen. Omgekeerd geld dat ook voor de Engelsen alhoewel er toch veel invloed over en weer is geweest tussen Frankrijk en Engeland.Tussen die twee bestaat een haat-liefde verhouding. Dat zal tussen de Chilenen en Chiploten dus ook wel zo zijn.

Kerstverlichting, Ancud, 5 december 2014
Ancud is de oude hoofdstad van Chiloé. Het is ondanks zijn lange geschiedenis eigenlijk een groot dorp in plaats van een stad. De tegenwoordige hoofdstad Castro ligt op ongeveer een uur rijden ten zuiden van Ancud, midden op het eiland. De verbindingsweg is een provinciale weg. Alle wegen op het eiland zijn provinciewegen. De autoweg naar het zuiden houdt bij de oversteek van het Chileens vasteland naar het eiland op. Chiloé heeft enkele geasfalteerde provinciewegen en voor de rest zand en grindwegen.

Huis met kerstverlichting, Ancud, 5 december 2014
De busverbinding tussen Ancud en Castro is heel frequent. Je kunt zo wat elk uur van Ancud met de bus naar Castro en andere omliggende stadjes. De reis zelf gaat inderdaad door een groen en dun bevolkt land. Hier en daar verspreid over het land zie je houten huizen staan. Hout is het belangrijkste bouwmateriaal op Chiloé. Een aantal grote kerken zijn dan ook van hout, waaronder ook de kathedraal van Castro. Een aantal van die kerken behoren tot het door de UNESCO erkende wereld erfgoed.

Iglesia Sa Francisco aan de plaza van Castro

Bij de bouw van de houten kerken werd geen spijker gebruikt omdat er geen metaal was op het eiland. Ze dateren uit de 18e en 19e eeuw. Hun architectuur bestaat uit twee getrapte klokkentorens met daarachter het middenschip en het koor. Maar misschien zijn de gebruikte kleuren nog wel opvallender dan dat ze van hout zijn. Ik had nog nooit een helemaal geel geschilderde kerk gezien met in zacht paars geschilderde torens voordat ik in Castro kwam.


Doop in de houten kathedraal van Castro, 6 december 2016
Dat binnen ook alles van hout is spreekt vanzelf. de kerk heeft daardoor meer dan een stenen kerk iets van een huis. Zo'n kerk is warmer aangekleed dan een stenen kerk. Vroeger moeten ook onze kerken meestal van hout geweest zijn. In Zweden heb ik zulke houten kerken gezien. het zijn eigenlijk meer grote huizen, Godshuizen dus, een woord dat we nog steeds gebruiken voor kerken.

Aartsengel met balans en duivel aan zijn voeten inde houten kathedraal van Castro,
6 december 2014
De Plaza met de kerk is zo'n beetje het centrum van het provinciestadje. Rondom is veel drukte en gedoe maar groot is het allemaal niet. Al wandelend ben je al gauw buiten het centrum. De haven heeft een leuke sfeer en de gekleurde huisjes maar dat is voor de volgende aflevering.


Winkelier in Castro, 6 december 2014

1 opmerking: