LINKS VOOR GRIEKENLAND

De Griekse Premier Tipras als de Che Guevara van de Eenentwintigste eeuw. (Een digitale compositie van Petrus)

In de Vlaamse gerenommeerde krant De Standaard is een brief verschenen, ondertekent door een aantal linkse Belgen en de twee grote vakbonden, de Socialistische ABVV en het Christelijke ACV.
Ik vroeg me al een tijdje af, waar de vakbonden in de debatten rond Griekenland bleven want die ageren al jaren, liefst in Europees verband, tegen “het harde bezuinigingsbeleid en de neoliberale recepten.” Dat links zo lang stil is geweest, komt ten dele natuurlijk door dat links mee regeert in een aantal Europese regeringen (Duitsland en Nederland bijvoorbeeld) of de baas is, zoals in Frankrijk. Je mag dan ageren tegen Angela Merkel, achter haar staat nog altijd de linkse SPD, Hollande is zelf links en in Nederland reageert een coalitie van links en rechts.

Volgens deze linkse brief gebruiken die Europese regeringen “chantage en andere machtsmiddelen om ervoor te zorgen dat een meerderheid van de Grieken toch maar ja zou zeggen tegen het voorstel van de eurogroep.” Een nogal brutale bewering als je weet dat alle Europese regeringen het tot nu toe eens zijn over de gevolgde procedures. Dit is verbaal propaganda geweld en ongefundeerde verdachtmaking. Geen voorbeeld van democratisch debat.

Vervolgens wordt met de beschuldigende vinger naar de banken gewezen. Al die reddingsplannen zouden slechts bedoeld zijn om de banken te redden. Nu zijn banken geen lieverdjes maar je hebt ze wel nodig. Kijk maar na Griekenland. En wat zouden de Belgische vakbonden ervan gevonden hebben als Fortis en Dexia helemaal waren omgevallen? Dan hadden de zogenaamde ACV coöperanten al meteen naar hun geld kunnen fluiten. ACV en ook ABVV moeten nu niet net doen of hun die banken niks kan schelen. Ook in België verschaffen ze werk aan duizenden mensen. Tellen die niet mee in het linkse verhaal? Ik wil daarover de bediendenbond LBC van het ACV wel eens horen.

Dat Griekenland door Europa probleemloos in de Eurozone is gehaald zoals in de brief staat, is een pertinente onwaarheid. Daar zijn uitvoerige debatten over gevoerd en er zijn ook financiële aanpassingsprogramma's geweest. Het Griekse lidmaatschap van de Eurozone werd door enkele Noordelijke landen (ik herinner mij het voorbehoud dat de Nederlandse Minister van Financiën Zalm toen nog maakte bij deelname van Griekenland aan de Euro) betwist maar uiteindelijk werden ze overtuigd door de redenering dat de komst van de Euro een kans voor Griekenland was om in de Europese economische vooruitgang mee te liften. Dat Griekse regeringen dat meeliften zouden gebruiken om jarenlang hun budgetten te overschrijden met twee cijfers voor de komma, kon toen niemand vermoeden. Het goedkope geld dank zij de Euro gebruikten ze om jarenlang boven hun stand te leven in plaats van te investeren in de economie en zo een duurzame basis voor economische vooruitgang te scheppen.

Volgens de brief deugen de besparingsrecepten en hervormingen van IMF en de Eurogroep niet. Ze zouden niet werken. Maar in Spanje, Ierland en Portugal werken ze wel. Die economieën zijn weer aan het groeien, langzaam maar wel zeker. Waarom werken die plannen dan niet in Griekenland? De briefschrijvers zouden overtuigender zijn met hun verhaal als ze geprobeerd hadden deze vraag te beantwoorden. Zou het niet kunnen dat bij gebrek of onwil aan hervormingen de recepten niet werken of heeft het te maken met corruptie, een overdosis aan onkundige ambtenaren als gevolg van partijpolitiek cliëntelisme en chronische belastingontduiking? Overigens allemaal verschijnselen die wijzen op een gebrek aan solidariteit tussen de Grieken onderling.

De ondertekenaars spreken hun geloof in publieke investeringen uit als middel om de economie aan te zwengelen. Dat kan, maar dan moet er wel sprake zijn van een redelijk functionerende staat en privaat gefinancierde economische activiteiten. Aan beide ontbreekt het in Griekenland en dus halen overheidsinvesteringen weinig uit. Bovendien waar moet Griekenland het geld vandaan halen? Toch maar bij het IMF en de Europese Fondsen? Er moet 50 miljard kwijt gescholden worden en nog eens 50 miljard uitgeleend worden om de Griekenland overeind te houden, zo berekende het IMF met de natte vinger want niemand die het precies weet. In totaal 100 miljard. Zijn de Belgische vakbonden bereid om 5 miljard af te schrijven zodat het nationaal tekort weer groter wordt en opnieuw 5 miljard tegen nul rente te lenen aan Griekenland met een terugbetalingstermijn van 30 jaar? Je zou deze vraag aan de vakbondsleden als een soort solidariteitsreferendum kunnen voorleggen.