Ik weet niet waarom juist nu
sommige kleurlingen zich beledigd voelen door Zwarte Piet. Vanwaar
die identificatie die vroeger niet voorkwam? Is het een nieuwe uiting
van emancipatie? Een nieuwe manier om je als minderheid te
manifesteren of is het gewoon een misverstand dat aangewakkerd door
de media van een veenbrandje tot een uitslaande brand is geworden?
In de Volkskrant lees ik weer iets heel anders. De strijd om zwarte Piet zou een culturele klassenstrijd zijn geworden tussen aan de ene kant het gewone volk die zijn tradities opnieuw verloren ziet gaan en de grachtengordel elite voor wie het gras elders altijd groener is dan thuis. Het is een loopgraven oorlog geworden tussen de elite die de TV in handen heeft en de gewone man. Ik ben benieuwd wie dat gaat winnen. Ondertussen is dit allemaal wel vervelend voor al die kinderen die in Sint en Piet geloven.
Bij kinderen is immers geen sprake van racisme of iets wat daar ook maar in de verste verte op lijkt. Integendeel, voor hen is het duo zonder enig voorbehoud een zeer sympathiek stel dat alleen maar het beste met hen voor heeft namelijk cadeautjes geven. Geen enkel kind zal daarbij onderscheid maken tussen de blanke Sint als de goede man en Zwarte Piet als de kwaaie pier. Integendeel, het gelovige kind en trouwens ook het ongelovige kind, krijgt cadeautjes van een duo dat bestaat uit een blanke en een zwarte man. Mooier kan niet. Als dit geen perfecte opvoeding tot anti-racisme is dan weet ik het ook niet meer.
Zwarte Grieten. Een collage van Petrus. |
Geen slecht idee, al ben ik wel bang dat sommige vrouwen de afgebeelde dames weer als seksistisch zullen bestempelen.
BeantwoordenVerwijderenTis ook altijd wat. :)
Verwijderen