VERKIEZINGSSTRIJD

Blaricum, 2 september 2012 ( een foto van Petrus)

Het is een gedachte die me overvalt bij een verkiezingsbord in Blaricum het dorp van de happy few. Het is wel een verkiezingsstrijd in een aangeharkt land en daar mogen we ons gelukkig mee prijzen. Maar misschien ook de reden dat ze er op TV zo’n circus van maken? Bij TV houden ze immers van spektakel.

Laatst zitten kijken naar Kwezel en Nevel. Al naar 5 minuten wist ik niet meer waar ze het over hadden, laat staan waar ze het over oneens waren. Geen touw aan vast te knopen. Wie is er eigenlijk gediend met zo’n discussie circus? De kiezer toch niet? Die vlucht in wanhoop in details: wat een gek jasje heeft hij aan, wat zitten haar haren netjes, hij kan er mee lachen, zij niet.

Er schijnen ook winnaars en verliezers te zijn in zulke debatten die niemand kan volgen. Politiek terug gebracht tot een wedstrijdje wie het best de ander onderuit kan lullen of verdacht maken. Zitten we daar op te wachten? Moet een minister president daar goed in zijn? Dat is toch ook niet vertrouwenwekkend? Hoezo kloof tussen burger en politiek? Met dank aan de media.

Dan heb ik liever de misschien wat saaiere maar informatievere interviews door goed voorbereide journalisten. Daar steek ik wat van op. 

PS. Het is maar dat je het weet. Op Nieuwsuur van 4 september j.l. hoorde ik Marijnissen, Wiegel en Terlouw hetzelfde zeggen over die TV debatten als wat ik hierboven geschreven heb.