49. AMERICA LATINA. FLAMENCO EN KARTUIZERKLOOSTER

Terug naar huis doen we Burgos aan waar we het Kartuizerklooster Miraflores bezoeken. Dora zet ons bij het monument op het plein voor het klooster op de foto. Rechts zit Alvaro, links ben ik.

We zijn aan het einde van onze bedevaarten gekomen. Onverwacht heeft Frans ons allemaal verrijkt met geestelijke voedsel waar we nog een tijd op kunnen teren. Had hij dit van tevoren bedacht? Ik denk het wel. Anders zou hij niet de gelofte bedacht hebben waarmee hij ons verraste bij het graf van Sint Jan van het Kruis.

Hij heeft het nooit gezegd en ik heb er nooit naar gevraagd maar ik denk dat hij als zijn opvolgers zag en dat hij ons ook samen wilde binden in en gemeenschappelijk doel. Je zou het een belofte van wederzijdse trouw kunnen noemen. 

Al zeg ik het zelf, ik ben van nature trouw aan vriendschappen ook als dat met iemand als Frans is of Alvaro. Een gelofte was niet echt nodig. Bovendien de gelofte om rijkdom niet tot je levensdoel te maken, spreekt vanzelf. De materiële kant van het leven is voor ons een noodzaak maar niet iets om je leven aan te wijden.

Frans vertrekt naar Colombia, wij blijven nog een dag om dan terug te rijden naar Nederland. Alvaro gaat met ons mee in de auto, een kennismakingsreis met een stukje van West-Europa. Martha en Lorena komen later per vliegtuig, als wij in Nederland zijn. Dan zullen ze samennon een week bij ons thuis in Vreeswijk logeren. 

Onze laatste avond in Madrid brengen we op aanbeveling van Alvaro door in een flamenco-club. Alvaro is tijdens een eerder bezoek aan de club gefascineerd geraakt door de flamencodanser en muziek in die club. Niet zo gek als je hem kent. Hij is van aard serieus maar kan zich laten gaan in muziek en dans. 

Het gaat er informeel aan toe. Een soort permanent jamsessie maar dan van Flamencodans en muziek in plaats van jazz. Muzikanten en dansers wisselen elkaar af. Iedereen die wil, kan op de vloer terecht en laten zien wat hij of zij kan. 

Een jongeman valt op door zijn toewijding en zijn vakmanschap. Hij danst bijna in trance. Zo te zien is hij met flamenco opgegroeid, maar heeft niet het gebruikelijke postuur en gezicht. 

Alvaro vraagt aan ons wat wij denken van zijn afkomst. We hebben geen idee. Hij lijkt wel een Japanner.  Hij blijkt uit Peru te komen. Peruanen lijken soms op Japanners vanwege hun sterke indiaanse trekken die een zekere verwantschap tonen met Aziatische volkeren zoals de Japanners. 

De volgende morgen is de dag van ons vertrek. We doen wat Frans ons bij het afscheid op het vliegveld heeft aanbevolen en rijden naar Burgos waar we het kartuizer klooster bezoeken. 

Het is inderdaad zoals Frans heeft gezegd een wonderschoon klooster met een prachtige kapel. Het is voor het eerst dat ik besef dat die schoonheid voortvloeit uit de wil van de ambachtslieden om de goddelijkheid te vieren. Aardse schoonheid is voor hen het voorportaal van de hemel. 

In hun tijd was die hemel een rotsvaste zekerheid. Daar werd ternauwernood an getwijfeld. Dat is nu heel anders. Onze twijfel of ongeloof heeft ons het absolute gevoel voor schoonheid ontnomen. Al zouden we het willen, we kunnen de schoonheid van de muziek, de beelden en de architectuur van de oude meesters bij gebrek aan geloof niet meer evenaren. De zoektocht naar volmaaktheid hebben we opgegeven.