VOER VOOR POLITICOLOGEN 38. GAZAHOOLIGANS

 

Ontruiming door de ME van het bezette Binnengasthuisterrein van de Universiteit van Amsterdam. Het geheel geeft de vreugdeloze aanblik zoals we die kennen van slagvelden van voetbalhooligans. Deze keer zijn het geen voetbalfans maar studenten, de toekomstige bloem der natie.

Stel je voor dat een paar honderd voetbalhooligans hun clubgebouw zouden bezetten omdat ze vinden dat hun club moet winnen. Om hun gelijk te halen, breken ze stenen uit de straten, richten barricades op met het meubilair van hun clubhuis en maken er voor de rest een varkenskot van. Zou er dan lang gewacht worden met een aangifte bij de politie zodat de ME kan ingrijpen?

Ik denk het niet. Hoe anders gaat het toen aan de Universiteit van Amsterdam waar gemaskerde Gaza hooligans een universiteitsgebouw bezetten en vernielen. In plaats van aangifte te doen gaat het bestuur in gesprek met de hooligans, zogenaamd een dialoog om hun ruimte te geven voor hun goed bedoelde idealen. Ze gaan daarbij zover dat ze spreken met deels onbekende en gemaskerde hooligans. Notabene in het Engels. 

Het bestuur beseft niet dat ze de boksbal is voor het ongenoegen van studenten die daar geen genoeg van krijgen. Aan de democratische instellingen op de universiteit hebben ze lak, anders zouden ze niet zo tekeer gaan.  Dat die bestuurders dat niet zien en daar geen strategie voor hebben, maakt hun onbekwaam voor bestuur.  Ze kunnen maar het beste vertrekken met de Rector Magnificus voorop. 

Na veel bestuurlijk gehannes wordt er toch aangifte gedaan. Ondertussen was de boel danig uit hand gelopen. Zachte heelmeesters maken nu eenmaal stinkende wonden. 

En dan de docenten. Die zijn waarschijnlijk nog opgegroeid met de idee dat mensenrechten betekent dat je altijd en overal je zin krijgt. Mensenrechten zijn vrij vertaald “Dikke-Ik” rechten. Dan valt het wel erg tegen dat je met je “Dikke-Ik” rekening moet houden met de universitaire gemeenschap en de samenleving.

Gelukkig is daar nog altijd het slachtofferschap, de strategie van alle verliezers om toch nog gelijk te krijgen. Universiteitsbestuur en politie zouden de studenten onnodig wreed en onheus behandeld hebben. Dit is gezeur uit een kinderdagverblijf voor volwassenen. 

Deze docenten kunnen maar het beter de eer aan zichzelf houden en hun goudgerande baantje opgeven, willen ze niet hun verdere leven te schande staan. Dan brengen ze meteen ook een klein offer voor Gaza.