In Nederland worden CLAT en CLAT Nederland gesteund door een breed scala van politieke partijen, de Nederlandse vakbeweging, particuliere organisaties die zich bezighouden met ontwikkelingswerk in Latijns Amerika zoals de Vastenactie, Solidaridad en NOVIB, jongerenclubs enz.
We worden vaak uitgenodigd om deel te nemen aan akties. Dat doen we, mits het over Latijns Amerika gaat. Daar kunnen we over meepraten vanwege onze kennis van zaken en vooral onze partner in Latijns Amerika. Die is doorslaggevend als het gaat om de positiebepaling van onze vereniging. Dat is niet altijd gemakkelijk maar als je solidariteit serieus neemt, moet je dat wel doen. We doen het overigens niet klakkeloos, zo werkt het ook weer niet. We wisselen ervaringen uit en bespreken de verschillende kanten van de zaak.
Suriname Vrij
In Suriname heeft een regeringswisseling plaatsgevonden. Sindsdien staan de seinen op groen voor de onafhankelijkheid van Suriname. Onder de regering Lachmon was daar geen sprake van.
“De verkiezingen voor de nieuwe staten op 19 november 1973 betekenden een gevoelige nederlaag voorde behoudende VHP/PNP-koalitie (Verenigde Hervormingspartij, Progressieve Nationale Partij) van Lachmon en Sedney. De PNP is nagenoeg van het politieke toneel verdwenen en de VHP is in het nieuwe kabinet Arron niet vertegenwoordigd. Dat wil dus zeggen dat in de huidige regering van Suriname het progressieve kreoolse element sterk overheerst. Deze politieke aardverschuiving, veroorzaakt door de onverwachte grote winst van de Nationale Partijen Kombinatie (NPK), betekent voor het land een (hopelijk) belangrijke koersverandering op sociaal-ekonomies gebied, maar kan ook een polarisatie van de sluimerende rassentegenstellingen tot gevolg hebben” (CLAT Nieuws, no 1, februari 1974, 5e jaargang)
Die onafhankelijkheid is ondanks de verkiezingsoverwinning van de progressieve partijen geen uitgemaakte zaak in Suriname zelf. De progressieve regering Den Uyl heeft er wel oren naar zich te ontdoen van ons koloniale verleden. Dat verleden gaat ver terug. In feite heeft Nederland het land Suriname gemaakt tot wat het is.
“De bevolking van dit “overzeese rijksdeel” bestaat uit afstammelingen van de door Nederland geïmporteerde negerslaven die in 1873 (pas 100 jaar geleden) werden “bevrijd”. Na dit jaar werden er uit Brits-Indië hindoestaanse kontrakt arbeiders (koelies) en javanen uit Nederlands-oost-Indië aangevoerd om de opengevallen plaatsen op de suiker-, koffie - en rubberplantages over te nemen. De voormalige negerslaven hadden zich voornamelijk naar de (enige) stad begeven: Parimaribo kreeg z’n gore krottenwijken.” (idem CLAT-Nieuws)
Om het gesprek in Nederland over een onafhankelijk Suriname aan te moedigen wordt de aktie “Suriname Vrij Nu” opgestart. Die aktie wordt gedragen door de Landelijk Hervormde Jeugdraad, Landelijke Katholieke Jeugdraad, Septuagint, Sjaloom, Wereldwinkels, de X-Y beweging en onze vereniging.
Ja, Suriname was laat met de onafhankelijkheid.
BeantwoordenVerwijderen