Volgens Amerikaanse onderzoekers zou de argwaan en het wantrouwen onder Republikeinse keizers wel eens te maken kunnen hebben met een demografische verschuivingen die in Amerika plaats hebben.
“Gedurende het grootste deel van de Amerikaanse geschiedenis vormden blanke christenen en blanke laag geschoolden (minder dan 4 jaar college) de meerderheid van de Amerikaanse bevolking. In de 21e eeuw is elke groep voor het eerst onder de 50% gedaald. Maar zelfs nu ze in de samenleving als geheel een minderheid worden, blijven beide groepen een duidelijke meerderheid binnen de Republikeinen.” ( Why Republican voters believe Trump, CNN , 22 augustus 2023)
Hun wantrouwen vloeit voort uit een verondersteld slachtofferschap. Niet de zwarte of latino minderheden worden gediscrimineerd maar zijzelf. Zij voelen zich aangevallen in hun cultuur en leefwijze omdat ze anderen die anders leven en geloven als gelijke zouden moeten aanvaarden. Dat is blijkbaar voor deze groep teveel van het goede.
“Uit meerdere peilingen van de afgelopen jaren is gebleken dat Republikeinse kiezers in het algemeen, en Trump-aanhangers in het bijzonder, denken dat zij vaker te maken krijgen met discriminatie dan groepen die historisch gezien te maken hebben gehad met tastbaarder bewijs van vooringenomenheid, waaronder raciale en religieuze minderheden, vrouwen en de LGBTQ-gemeenschap. In de opiniepeilingen van Undem van de afgelopen jaren heeft ruim vier vijfde van de Republikeinen gezegd dat discriminatie van blanken nu een even groot probleem is als vooroordelen tegen minderheden; driekwart heeft de discriminatie van christenen beschreven als een aanzienlijk probleem in de Amerikaanse samenleving; ongeveer zeven op de tien zeggen dat de maatschappij mannen nu alleen maar straft omdat ze zich als mannen gedragen; en ongeveer tweederde heeft blanke mannen beschreven als de meest gediscrimineerde groep in de moderne VS. De helft van de Republikeinen in haar opiniepeiling was het met alle vier deze beweringen eens, zeven op de tien was het met ten minste drie ervan eens. Slechts één op de twintig Republikeinen verwierp al deze ideeën. “ (zie de vorige verwijzing)
De emancipatie van minderheden brengt veel ongemak in deze groep, zeker toen deze emancipatie bekroond werd door de verkiezing van de zwarte Obama tot president van de VS. Dat zijn verkiezing inderdaad de bevestiging was van deze emancipatie bleek uit de reacties in de zwarte gemeenschap op zijn verkiezing tot president. Het echtpaar Obama benadrukte die emancipatie nog eens nadrukkelijk door de zwarte cultuur te etaleren tijdens hun presidentschap.
Die verkiezing heeft het ongemak en daarmee het wantrouwen onder blanke christenen en lager geschoolden alleen maar meer aangewakkerd. Zij zijn bang dat hun invloed afneemt en hun cultuur verdwijnt naarmate Amerika diverser wordt.
Trump voelt die angst aan en maakt daar tijdens zijn campagne toen en nu handig gebruik van. Hij schildert zich af als de laatste verdedigingslinie voor hen tegen de anderen die gepersonifieerd worden als de Democratische kiezers. Dit wordt ook erkend door Daniel Cox, een senior medewerker op het gebied van opiniepeilingen bij het centrumrechtse American Enterprise Institute. Maar hij heeft er de kanttekening bij dat er wel degelijk een basis is voor deze argwaan en het gevoel van slachtofferschap.
“Mijn gevoel is dat de mensen die het meest loyaal zijn aan Trump – blanke lager geschoolde conservatieven – machtige culturele, politieke en economische instellingen zien als niet langer hun belangen of waarden vertegenwoordigen – of erger nog, ze actief tegenwerken”, zegt Cox. “Het is niet zozeer demografische vervreemding die hun politiek drijft, maar de overtuiging dat mediaorganisaties op hen neerkijken, dat het rechtssysteem en de financiële sector opereren om hen te marginaliseren, en het politieke systeem eraan werkt om hen te verdringen.” “Prestige onderwijs-, juridische en mediaorganisaties hebben heel weinig blanke, lager geschoolde conservatieven”, vervolgt Cox. “Er is een reden waarom de onderwijskloof zo groot is bij de opvattingen over Donald Trump. Het zijn blanke Amerikanen zonder universiteitsdiploma die het meest acuut het gevoel hebben dat er geen machtige belangen voor hen opkomen.” (zie verwijzing hierboven)
Deze grote lijnen verklaren voor een deel waarom de aanklachten tegen Trump door de achterban niet worden geaccepteerd, sterker nog zijn positie binnen het Republikeinse kamp versterken. De aanklachten komen immers van instellingen en personen die tot het andere kamp behoren en dus per definitie niet te vertrouwen zijn. Men schaart zich rond de leider.
Trump heeft met zijn campagnes de onderlinge verdeeldheid langs oude vertrouwde breuklijnen in de Amerikaanse geschiedenis groter gemaakt dan ooit. De vraag is of de rek eruit is en dit wel moet eindigen in een of andere vorm van burgeroorlog, wat gezien de aanval op het Capitool niet geheel ondenkbaar meer is, of dat de spanningen, de angst, de argwaan, het wantrouwen en de onvrede alsnog langs de weg van verkiezingen wordt gekanaliseerd met behoud van de fundamenten van het Amerikaanse rechts- en politieke systeem.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten