 |
| De Indiase wetenschapper Vijay Jayaray (onderzoeksmedewerker bij de CO2 coalition, Arlington, Virginia. Master in milieuwetenschappen van de Universiteit van East Anglia (UK) en woont in India) versus de Amerikaanse klimaatafgezant John Kerry |
Op de zwaar door de groene media verguisde website climategate.nl (alles wat je daarop leest zou absoluut onbetrouwbaar zijn) lees ik een interessant artikel over de noodzaak van gasfornuizen in de Derde Wereld onder de titel “Het klimaatimperialisme van Links”.
Aanleiding is het voorstel van de Amerikaanse klimaatgezant John Kerry dat de Democratische Republiek Congo (DCR) zou moeten afzien van het veilen van een aantal olievelden. “Voor de bevolking van Congo, die tot de armste ter wereld behoort, zou dit echter nog jaren van vervuiling en slechte gezondheid door vuile kookbrandstoffen zoals houtskool kunnen betekenen”, aldus de Indiase- Engelse wetenschapper Vijay Jayaraj.
Hij noemt dit soort oproepen uitingen van klimaatimperialisme of ecokolonialisme bedacht en gepromoot door westerse politici en wetenschappers waardoor zij de aan de armsten in de wereld verdergaande armoede en ongezonde levens opdringen.
“Volgens de Wereldbank leefde in 2019 meer dan 41 procent van de bevolking in Afrika bezuiden de Sahara in extreme armoede. Arme huishoudens in Afrika hebben vaak geen toegang tot benodigdheden als schoon water, elektriciteit, brandstof om te koken en gezondheidszorg. De zwakke economie van de regio en de slechte infrastructuur belemmeren de toegang tot onderwijs en werkgelegenheid, waardoor de armoede nog verder toeneemt. De westerse oorlog tegen fossiele brandstoffen, die in ontwikkelingslanden met een draconisch beleid wordt bevorderd, maakt het nog moeilijker om deze achterstand te overwinnen.”
In Congo kookt meer dan 90% van de bevolking met houtskool, waarvan de rook binnenhuis een groot gezondheidsrisico vormt.
“Bovendien moeten mensen – meestal meisjes en vrouwen – hout zoeken, waardoor ze waardevolle tijd verliezen die ze zouden kunnen besteden aan onderwijs en het verwerven van economisch waardevolle vaardigheden. In Congo wordt soms meer hout voor houtskool gekapt dan houthakkers doen, wat bijdraagt tot de ontbossing van het land.
Een oplossing voor de grote afhankelijkheid van houtskool is het gasfornuis, dat de laatste tijd wordt verguisd door klimaatstrijders die zonder wetenschappelijke basis beweren dat de uitstoot van gasverbranding gevaarlijk is.
Gas om te koken vervangt brandstoffen als houtskool, hout, kolen en mest, die allemaal bijdragen tot luchtvervuiling binnenshuis – naar schatting de oorzaak van 4,3 miljoen vroegtijdige sterfgevallen per jaar over de hele wereld. Wanneer kookgas wordt verbrand, bestaat de uitstoot uit waterdamp en kooldioxide, die beide onschadelijk zijn.”
Door de olie- en gasproductie van Congo aan banden te leggen, wordt een weg naar een veilig en welvarend bestaan verstoord terwijl Aziatische landen als Bangladesh, India, Pakistan en Myanmar intussen geprofiteerd hebben van programma’s voor gasfornuizen. In India gebruiken meer dan een een miljard mensen gasfornuizen. Het CO2 imperialisme zorgt ervoor dat de Congolese bevolking in bittere armoede blijft leven, aldus Jayaraj.
Toevallig kom ik in de EW van vorige week een gelijksoortig artikel tegen.
"Klimaatactivisten vinden dat we fossiele brandstoffen in de grond moeten
laten zitten. Maar in Suriname zijn ze dolblij dat ze aardolie hébben.
Het is het beste nieuws dat dit land sinds mensenheugenis is overkomen.
Als de milieubeweging en partijen zoals GroenLinks en D66 straks de
Surinaamse oliewinning proberen te frustreren of met miljarden wapperen
op voorwaarde dat de ‘oil in the soil’ blijft dan is dat neokolonialisme met een gifgroen sausje, schrijft Simon Rozendaal." (zie EW van 9 maart 2023)
Terwijl wij dankzij steenkool, olie en gas nu steenrijk zijn (De Europese Unie is gestart als Europese Gemeenschap van Kolen en Staal) en dus gemakkelijk kunnen praten en actie voeren, moeten Derde Wereld landen maar afzien van de weg die wij naar rijkdom hebben afgelegd.
Als voormalig ontwikkelingswerker stuit me dat enorm tegen de borst. Het is alsof wij in het westen alsmaar uitmaken hoe het er in de wereld moet toegaan. Ik denk dat de klimaatactivisten nog maar eens goed moeten nadenken voordat ze zulke beweringen doen.
Lees het hele verhaal over Congo op de website van Climategate.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten