Onlangs kwam ik de naam van Jules de Waart tegen. Ik heb de eer gehad hem enkele malen ontmoet te hebben in de tijd dat hij lid was van de Tweede Kamer fractie van de PvdA (1981-1986). Ik was toen lid van de commissie buitenland en van de Latijns Amerika Commissie van die partij. Hij hield zich met milieu en defensie bezig, ik met de internationale vakbeweging in Latijns Amerika.
Jules de Waart heeft een boek geschreven met de verrassende titel “Geloof niet alles - Klimaatverandering in de spiegels van wetenschap en politiek”. Ik heb het boek niet gelezen maar wel de samenvatting op de website van bol.com.
“1. “Het is erger, veel erger dan u denkt”. Zo begint David Wallace-Wells zijn bestseller over een onbewoonbare aarde. Er dreigen hongersnoden, hittegolven, droogte en overstromingen als de uitstoot van CO₂ niet sterk vermindert en de gemiddelde wereldtemperatuur met meer dan twee graden stijgt ten opzichte van 1850. Hij is een klimaatalarmist.
2. “Heeft u zich wel eens afgevraagd waarom zo veel mensen geloven dat de recente klimaatverandering vrijwel helemaal het gevolg is van menselijk handelen, zelfs wanneer er overvloedig bewijs is van het tegendeel?” Hier is een klimaatscepticus aan het woord. Een wetenschapper die wél gelooft in een opwarming van de aarde, maar niét dat de mens daarvoor grotendeels verantwoordelijk is. Iemand die denkt dat de invloed van broeikasgassen en CO₂ schromelijk wordt overdreven. Het zijn er veel minder dan de alarmisten maar nog altijd vele tien duizenden. Er zijn veel hoogleraren bij en ongeveer 70 Nobel prijswinnaars.
3. Alarmisten en sceptici verketteren elkaar en communiceren niet. Tot grote schade aan de wetenschap. Vandaar dit boek. Het is bedoeld voor mensen die zich ongemakkelijk voelen bij de huidige polarisatie. Mensen die zich een eigen mening willen vormen.
“Een magistraal boek”.
Kees le Pair, voormalig lid van de Energieraad en oud-directeur van STW en FOM.
“Ik hoop dat dit boek een serieuze discussie zal uitlokken, waarin naar elkaars argumenten wordt geluisterd in plaats van elkaar te verketteren”.
Jan Pronk, oud-minister van Ontwikkelingssamenwerking en o.a. Speciaal VN-gezand voor duurzame ontwikkeling..
De auteur studeerde fysische geografie en klimatologie. Hij werkte als exploratie geoloog in Uganda en Congo en was daarna werkzaam bij de overheid. Hij werd lid van Provinciale Staten van Noord-Holland en was lid, en woordvoerder milieu, van de Tweede Kamer voor de Partij van de Arbeid. “
(wordt vervolgd)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten