 |
| Greenpeace voerde in 1995 uitgebreid actie tegen plannen van Shell om het platform Brent Spar af te laten zinken. Onder druk van een boycot besloot het bedrijf daar toen van af te zien. Later bleek dat cijfers die Greenpeace had genoemd over de hoeveelheid olie die nog in het platform zou zitten, sterk overdreven waren. |
Wat is de rol van de milieubeweging in het politieke spel om de klimaatverandering en de energietransitie? De beweging bestaat uit een veelheid van organisaties en groepen elk met een eigen visie en strategie. De grote clubs als Greenpeace, Milieudefensie, Urgenda en Wereld Natuurfonds hebben niettemin allemaal het alarmisme van het VN Klimaatpanel omarmd.
Zij gaan van het ergste uit en dus moet er snel actie komen. Zij zetten alle kaarten op het zo snel mogelijk verlagen van het CO2 gehalte in de atmosfeer. Ze willen dat bereiken door een drastisch verbod op alle fossiele brandstoffen en in te zetten op elektrificatie van de wereld ofwel groene energie. Dat vereist een technologische verbouwing op wereldschaal die zijn weerga niet kent in de geschiedenis. De wederopbouw na de Tweede Wereldoorlog is daarmee vergeleken kinderspel vooral omdat gerekend wordt op snelle maar immer onzekere technologische verbeteringen.
“De toekomst wacht niet. En de klimaatcrisis ook niet. We hebben geen tijd meer voor uitstel of stilstand.”
”Wij geloven dat een groene, duurzame wereld nodig, beter en haalbaar is. Samen met jou krijgen we dit voor elkaar. Wetenschappelijk onderzoek en vreedzame acties zijn onze instrumenten. Samen staan we niet langer machteloos en kunnen we duurzame systeemverandering in werking stellen.”
Greenpeace roept op tot actie, actie en nog eens actie. Actie genereert aandacht en dus inkomsten en die zijn nodig om weer nieuwe acties te voeren voor systeemverandering. Patrick Moore, voormalige oprichter en topbestuurder van de Canadese Greenpeace, meent dat Greenpeace al lang niet meer geïnteresseerd is in wetenschappelijke waarheid en analyse. Een nieuwe generatie wil slechts actie voeren om zo hun eigen bestaan en baan te rechtvaardigen. Actie om de actie.
Milieudefensie is al net zo alarmistisch bezig. De club is erin geslaagd via de rechter Shell te dwingen tot versnelde vergroening van de productie. Shell is van oudsher kop van jut van actiegroepen en milieugroepen. Voor het bijzonder gecompliceerde technologische en maatschappelijke omschakelingsproces op wereldschaal van fossiele brandstof naar totale groene electrificatie heeft milieudefensie geen oog. Dat is niet hun zorg.
Milieudefensie kweekt openlijk schuldgevoelens aan bij het publiek. “Hoe geef jij onze aarde door? Die vraag stellen wij aan grote vervuilers en politici, ook na de verkiezingen. Want de toekomst van onze kinderen staat op het spel door de klimaatcrisis. Dus blijf niet aan de kant staan: doe met ons mee.” Met meedoen wordt doneren bedoeld. Schuldbesef en boete doen gaan samen.
Een andere alarmistische verzetsgroep tegen de opwarming van de aarde is Urgenda, die langs de weg van de rechter de staat dwong om de uitstoot van broeikasgassen versneld terug te dringen. Hun slogan is duurzaamheid. Een modieus begrip waar je alle kanten mee uit kunt zo kun je na 5 minuten reclame kijken vaststellen. Fossiel is niet duurzaam, zon en wind wel. Dat is natuurlijk onzin want die dingen moeten gemaakt worden, vervuilen het landschap en tasten de natuur aan maar dat wordt gemakshalve vergeten.
“Urgenda is de organisatie voor innovatie en duurzaamheid die Nederland samen met bedrijven, overheden, maatschappelijke organisaties en particulieren sneller duurzaam wil maken. Dat doen we aan de hand van onze visie 2030 met een concreet actieplan en projecten.”
Een vierde grote alarmistische speler op de activistische klimaatmarkt is het Wereld Natuur Fonds. Het WNF heeft zich op de klimaatkaart een belangrijke plek weten te veroveren door de alarmbel te luiden over het verband tussen klimaat en uitstervende diersoorten. Meer natuur is nodig om het huis te redden. Hoe je dat doet in het dichtst bevolkte land van Europa is het WNF geen zorg. Hetzelfde geldt overigens voor de ruimte die windmolens en zonnepanelen nodig hebben. Dat zijn landvreters, molens ook nog eens zeevreters.
“We beschermen al meer dan 60 jaar iconische diersoorten. Maar deze strijd gaat verder. Dit gaat om ons klimaat. Over ons gedeelde thuis. Dit gaat om overleven. En daarvoor hebben we méér natuur nodig want natuur is de oplossing voor de klimaatcrisis. Meer ijs op de Noordpool dat zonlicht reflecteert. Een biljoen geplante bomen in de Amazone. Meer walvissen in de oceanen die net zoveel CO2 op kunnen slaan als 1000 bomen. En meer uiterwaarden langs onze rivieren die water opvangen en vasthouden. Op naar een natuur-positieve trend wereldwijd én in Nederland. “
Dank zij het VN Klimaatpanel en de steun van politiek en media is de milieubeweging een politiek zeer invloedrijke beweging.
"De macht van de milieubeweging is groot, overal in de westerse wereld maar zeker in Nederland. Zo is de Klimaatwet die in 2018 is aangenomen - die politici aan de mast moest binden - opgesteld door de advocaat van Milieudefensie, Phon van den Biesen. De huidige Nederlandse wet is, op een paragraaf over de Derde Wereld na, bijna letterlijk de tekst die in 2008 door Van den Biesen is geschreven.
Ook op de Nederlandse televisie en in kranten, en dan vooral de kwaliteitskranten, heeft de milieubeweging een grote invloed. Vrijwel dagelijks nemen die het narratief van Greenpeace en co. over: dat de opwarming van het klimaat een ramp zou zijn en vervolgens dat het komt door fossiele brandstoffen." (Simon Rozendaal, 'Warme Aarde, Koel Hoofd', Amsterdam/Antwerpen 2019, blz. 160 en 161)
De milieubeweging is een tactische en strategisch effectieve beweging die erin geslaagd is om aan de een kant de politieke besluitvorming in Nederland voor een groot stuk naar zijn hand te zetten en aan de andere kant grote delen van de bevolking te overtuigen en (financieel) te mobiliseren ten gunste van hun doelstellingen.
(wordt vervolgd)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten