Volgens een artikel in het FD stapelen de bewijzen zich op dat Chinese zonnepanelen worden gemaakt met hulp van dwangarbeiders, zijnde Oeigoeren, een Chinese moslimminderheid die genadeloos wordt heropgevoed volgens de beginselen van de Chinese Communistische Partij. Het radicale Maoïsme dat miljoenen Chinezen het leven heeft gekost heeft zich geëvolueerd tot koloniaal Staatskapitalisme.
Wie enigszins op de hoogte is van de onderdrukking van de arbeidsrechten in China, weet dat zulke zaken gemakkelijk kunnen. In een land waar vakbondsvrijheid niet bestaat, is dwangarbeid van staatswege niks bijzonders. Ooit heb ik als Verbondssecretaris van het toenmalige Wereld Verbond van de Arbeid (WVA, in 2006 opgegaan in het IVV) met een achtkoppige delegatie van de Communistische Chinese Federatie van Vakbonden geprobeerd een dialoog te voeren over democratisering van de Chinese vakbeweging. Ik kreeg nul op rekest.
Wie nog mocht twijfelen aan het dictatoriale Chinese Staatskapitalisme hoeft maar naar de ontwikkelingen in Hong Kong te kijken om te weten hoe de vlag van vrijheid en democratie er in China bijhangt. Het lot van de vrijheidslievende kunstenaar Ai Weiwei is al even sprekend. Hij is verbannen naar het buitenland waar hij nog maar nauwelijks durft spreken uit angst voor represailles tegen zijn familie.
Wat mij ergert is de schijnheiligheid van het Westen en de bedrijven die geld verdienen over de ruggen van de geknevelde Chinese arbeiders. Nooit heb ik gelezen over een Ikea of andere Westerse grootinvesteerder die bezorgd zou zijn over het gebrek aan vakbondsvrijheid.
Telkens opnieuw blijkt het Westen met zijn zakenmensen de ogen te sluiten voor deze fundamentele schendingen van mensenrechten in China. En is het niet in China dan wel in Qatar waar migranten onder verschrikkelijke omstandigheden voor een veel te laag loon werken aan de bouw van voetbalstadions. In de voetbalwereld wordt de hete bal van de migranten uitbuiting in Qatar schijnheilig heen en weer geschoven tussen de diverse internationale instanties.
Ik ben benieuwd of milieuclubs als Greenpeace, Wereld Natuur Fonds, Milieudefensie enz. , betrokken als zij zijn bij de energietransitie, deze tactiek van pappen en nathouden overnemen als het gaat over dwangarbeid bij de productie van zonnepanelen of zich daadwerkelijk gaan inzetten voor mensenrechten in China.
Tot nu toe heb ik eigenlijk ook nog maar weinig van ze gehoord over de schending van mensenrechten bij de winning van grondstoffen in Afrika die o.a. nodig zijn voor “duurzame” batterijen. Juist zij die strijden voor duurzame energie en behoud van natuur zouden prioriteit moeten maken voor een duurzaam mensenrechtenbeleid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten