VERPRETPARKING EN HOBBYNATUUR

Berghem, 25 maart 2020

Nederlandse boeren zitten sinds de opkomst van milieu en natuurclubs, in de beklaagdenbank terwijl de progressieve partijen en kranten niks hebben met de boer. Links heeft altijd een moeilijke verhouding met de boer gehad. Dat was al vanaf de Russische revolutie zo en is niet veranderd. Het liefst collectiviseren ze de landbouw. Tot in de jaren zeventig wilde de PvdA de grond nog nationaliseren.  Tegenwoordig worden ze opzij gezet als bedreiging voor natuur en mens In plaats dat ze geprezen worden voor hun efficiënte en goed georganiseerde landbouw, veeteelt en bloemenproductie.

Boeren zitten de Nederlanders die terug willen naar de natuur en ik zou bijna zeggen paradijselijk milieu, in de weg. Wetenschappers helpen hen om vast te stellen welke milieu grenzen er mogelijkerwijs geschonden worden. Naarmate de meettechnieken nauwkeuriger worden,  wordt er meer gevonden. De boer moet de laatste tientallen jaren het gevoel hebben gekregen dat het ook nooit goed is wat hij doet.

Daar bovenop komt stedelijke arrogantie en betweterigheid. Het Brabants Burgerplatform gaat zo ver om stankvrij wonen tot mensenrecht te verklaren. Verwend door WC opfrissende spuitbussen denken ze dat het ook zo moet ruiken rond hun huis, in de tuin en op de fiets. Dat stank bij mens en dier hoort, net als mest, stront en rotting wil men liever niet weten. Het verlangen naar een volmaakte omgeving kent geen grenzen.

De botsingen tussen burgers en boeren zijn het gevolg van een strijd om land en ruimte. Nederland is een klein en dicht bevolkt land. Aan de ene kant wonen miljoenen stadsbewoner opgehokt in rijtjeshuizen en appartementen tussen auto’s, elektrische fietsen, bakfietsen, trams, bussen, treinen, asfalt van fietspaden, wegen enz., aan de andere kant is daar het eeuwige verlangen naar ruimte en natuur waar je vrij kunt zijn, genieten van de buitenlucht, van plant en dier.

De boer staat in het verlangen van de stadsbewoners naar de vrije natuur in de weg. Ze willen  bloemetjes in de wei zien met gezellig zoemende bijtjes, langs kabbelende beekjes fietsen met lelies, kwakende eendjes en kikkers horen, hun hond uitlaten bij vrolijke vennen en onder boomrijke lommer in rust kunnen genieten van de geuren van bomen en struiken. 

In dit geromantiseerde plaatje van de natuur past de boer niet meer. Zij zouden het land misbruiken voor productie en het verwerven van een inkomen. Dat boeren met hun efficiënte productie bijdragen aan de algehele rijkdom van Nederland, wordt een verwijt in plaats van een compliment. 

Maar wie gaat straks het land zonder boeren verzorgen? En wie gaat dat betalen als land een kostenpost is geworden in plaats van een productiefactor? De milieuclubs gaan dat allemaal betalen? Met subsidie van de overheid opgebracht door de belastingbetalers toch? 

Met land dat niks meer opbrengt, ligt de Verpretparking op de loer. Dat zie je overal gebeuren. Land wordt hobbynatuur met zogenaamd wilde dieren, met restaurants, campings, zwemvijvers, golfbanen enz. met als toetje natuurbegraafplaatsen. De boer moet plaats maken voor de Verpretparking van de Nederlandse natuur.Dat heet Vooruitgang.