VOODOO MEDICIJNEN

Kraam met schedels enz. Van dode dieren die geschikt zijn voor het maken van poeders, zalfjes en drankjes in het kader van traditionele of Voodoo geneeskunde.(Lomé, 2001)

Door al het gepraat over zoönosen, volgens het RIVM infectieziekten die van dieren overgaan op mensen, zoals vermoedelijk het geval is met het Coronavirus COVID en andere virusinfecties als SARS, moest ik denken aan een bezoek dat ik ooit gebracht heb aan een markt in Lomé, de hoofdstad van Togo, waar ingrediënten voor traditionele en Voodoo medicijnen worden verkocht.

Tot mijn verbazing lag er een leeg blik poedermelk tussen de schedels. Het merk "Belle Holande" wijst erop dat de poedermelk uit Nederland komt.

Over het algemeen denkt men bij Voodoo aan Haïti maar de geboortegrond van Voodoo is West Afrika. Voodoo is afgeleid van het woord Vodun, wat in de lokale talen Fon en Ewe zoveel als Geest betekent. De Fon en de Ewe bevolking tref je vooral aan in Benin, Togo en Oost Ghana.Beide talen zijn nog steeds in gebruik in deze landen naast het officiële Frans in Togo en Benin en het Engels in Ghana.

Adolphe kake Dossou is kruidendokter, genezer en doctor in traditionele medicijnen zo staat op het bord; Zo te zien gebruikt hij heel wat soorten staarten en haren voor de bereiding van traditionele medicijnen.

De Haïtiaanse Voodoo is net als de Cubaanse Santeria, Surinaamse Winti en Braziliaanse Candomblé een afgeleide van de West Afrikaanse Voodoo. De Voodoo is met de verscheping van slaven uit West Afrika terecht gekomen in de genoemde landen. In Togo en Benin zijn nog steeds Voodoo priesters actief en is er een bloeiende markt voor de aanschaf van ingrediënten voor de aanmaak van Voodoo of traditionele medicijnen. Voor zover ik kon vaststellen worden de namen Voodoo en traditioneel door elkaar gebruikt.

Bij Voodoo, bezwering tegen ziekten, verjaging van het kwaad en bevordering van het geluk hoort ook het gebruik van fetisjen. Die bemiddelen tussen het geestenrijk en het aardse leven. Zij helpen de geesten de gewenste kant op te sturen.

Zo een markt is voor een westerling een ronduit onaangename ervaring. Niet alleen vanwege de stank van rottend vlees vermengd met raadselachtige geuren van allerlei kruiden maar vooral door de aanblik van honderden misschien wel duizenden dode dieren in de vorm van schedels, gedroogde huiden, haren, tanden en allerlei andere dingen die ik als leek niet kan thuisbrengen.

Je kunt je haast niet voorstellen dat die schedels, huiden, haren, tanden en wie weet nog meer verwerkt worden in een of ander drankje, zalfje of poeder om als medicijn tegen joost mag weten welke kwaal gebruikt te worden. Wat ik me nog minder kan voorstellen is dat zulke drankjes, zalfjes of poeders daadwerkelijk genezende werking hebben. Door mijn bezoek aan de markt is mijn geloof in de bruikbaarheid van traditionele medicijnen tegen ziektes aanmerkelijk geslonken.