dinsdag 19 februari 2019

DE EENZAAMHEID VAN DE ONGELOVIGE 78

foto © petrus nelissen

Maar Krulkop stelt me gerust. Nee, maak je geen zorgen, alles is nog goed tussen ons, zegt ze als ze de paniek in mijn ogen ziet. Niet dat er niks is gebeurd. Seks voor de eerste keer. Dat is niet niks en het ging als vanzelf. Maar is het niet mijn schuld dat het zover is gekomen? Of is er helemaal geen schuld maar hoort het gewoon bij het leven? Zijn we te jong voor seks of juist niet? Je weet het niet. Niemand die je het vertelt. Nooit vertelt niemand iets. Je moet het allemaal zelf uitzoeken en dus doe je maar wat heen en probeert en er het beste van te maken. Met seks is dat niet anders. Waar het allemaal toe zal leiden? Ik heb geen idee. Eerst maar eens mijn gedachten op orde zien te krijgen.

Een ding is zeker en zo voel ik het ook. Het is gedaan met onze onschuld. Voor zover we nog onschuldig waren is dat nu voorgoed voorbij. Ik voel me schuldig dat ik een eind aan onze onschuld heb gemaakt of toch niet? Het is nog steeds een warboel daar boven in mijn hoofd. Zie het maar eens op orde in te krijgen. Alle boekjes van de wereld over seks en romantiek helpen niet om te vatten wat er gebeurd is. Overzien kan ik het al helemaal niet, zo ingrijpend is seks.


We beseffen nu pas goed hoe serieus onze verhouding is. Niet eentje van een enkele dag of nacht maar als het even kan voor altijd. Zo voelt het toch. Of dat ook werkelijk kan, weet ik niet. Misschien is het wel weer een van mijn belachelijke romantische ideeën die straks in het gewone leven niet houdbaar is. Hoe dan ook, met de vrijpartij is meteen ook de ernst mijn leven binnen gevallen als een nachtwaker die plotseling het licht heeft aangedaan. Romantisch of niet, wat mij betreft horen liefde en seks voorlopig bij elkaar zoals de maan bij de nacht, de zon bij de dag, het strand bij de zee en de sterren bij de hemel.


Hoe gaan we dit nu aanpakken? Er ligt geen overzichtelijk programma klaar voor de rest van ons leven met bijbehorend financieel overzicht van huisje, boompje, kindje. Zover zijn we nog lang niet, als het al ooit zo ver zal komen. We hebben geen plannen die verder gaan dan de dag van vandaag en morgen en dat is spannend. We improviseren en zien wel waar we uitkomen.
 

Het is een avontuur waarvan we de afloop niet kennen en ook niet hoeven te kennen. Het leven moet je leven zoals het aan komt waaien al moet je onderweg natuurlijk wel uit je doppen kijken. Zelfvertrouwen hebben we genoeg net als vertrouwen in elkaar en dat is voorlopig een stevige basis om door te gaan. Of het voor de eeuwigheid is, zien we later wel. We houden het er maar op dat we van elkaar houden, dat we elkaar vertrouwen en dat we nuchter genoeg zijn om stap voor stap onze eigen weg te vinden. Liefde is mooi en romantisch maar we moeten wel nuchter blijven.
(verschijnt elke dinsdag)

1 opmerking: