 |
| Albert Einstein (1879-1955) op een foto van Yousuf Karsh. Einstein was de grondlegger van de algemene relativiteitstheorie. |
Hartelijk dank voor uw brief waarin u zo vriendelijk bent mij te wijzen op het bestaan van de University of the Art of Living en hoe u en uw collega’s de Art of Living wetenschappelijk ontleden en onderwijzen. Ik neem er mijn pet voor af. Ik vraag mij nog wel af of de cursussen en lespakketten uitsluitend in de Engelse taal worden gegeven of dat er toch nog Nederlands wordt gesproken en geschreven? Alle levenskunst begint immers met een grondige kennis van de moedertaal.
Laat ik met de deur in huis vallen en u meteen teleurstellen. Ik zie de levenskunst niet als een wetenschappelijk onderwerp al gun ik u en uw collega’s het plezier om daar uw wetenschappelijke tanden in te zetten. Je kunt natuurlijk altijd een poging wagen de levenskunst te kwantificeren, meetbaar te maken, onder te brengen in rubrieken, overzichten en theorieën. Je weet maar nooit hoe het uitpakt.
Misschien kan er uiteindelijk toch iemand zijn voordeel mee doen.
Ik voor mij hou het erop dat het leven een mysterie is waarvan we de zin, het doel en het waarom niet kunnen achterhalen. We weten niet waarom de aarde bestaat en het universum wordt naarmate we er meer over weten een groter raadsel voor ons. Ik hoop dat ze ooit elders in de ruimte nog een planeet vinden met mensen zoals wij erop. Dan zijn we in ieder geval niet meer alleen. Het nadeel is dat we dan twee raadsels in plaats van een hebben. Tenzij ze op die andere planeet het raadsel van het universum en ons bestaan opgelost hebben, natuurlijk. Maar ik draaf door.
Een mens is natuurlijk meer dan een poppetje dat met ingenieuze mechaniekjes bij elkaar wordt gehouden: een radertje hier, een draadje daar, een neuroontje zus, een zenuwtje zo. Dat zou wetenschappelijk gemakkelijk te ontleden zijn. Het is dan een kwestie van tijd om het te doorgronden waarna je het kunt namaken en verbeteren. Dat wordt de nieuwe mens, de robotmens zonder de onhebbelijkheden van de oude mens. Ik las in een Christelijke krant dat er mensen zijn die daarin geloven. Zij beschouwen een dergelijke ontwikkeling niet als een rampenscenario maar als vooruitgang. Over 1000 jaar hoeven mensen dan niks meer te doen.
Ik denk dat het niet zo een vaart zal lopen omdat het leven veel meer is dan mechaniekjes. Neem nou liefde of haat. Dat zijn geen zichtbare dingen die in wolkjes boven de hoofden van de mensen hangen. We weten niet eens waar ze zitten. Toch zijn ze de motor van het leven. Ik vrees dat het met het gevoelsleven hetzelfde aan de hand is als wat we tegenwoordig zien bij de fysica. We weten dat er nog kleinere deeltjes, golven of energiepakketjes zijn maar we zien ze niet. We kunnen ze slechts afleiden van gebeurtenissen. In Genève zijn ze daar druk mee door deeltjes rond te slingeren in tientallen kilometerslange buizen totdat er ergens iets gebeurt wat erop zou wijzen dat er nog iets is.
Met onze normale waarneembare wereld zit het ook al niet meer snor. Dankzij de algemene relativiteitstheorie van Einstein is de verhouding tussen ruimte en tijd al net zo beweeglijk geworden. Volgens hem bestaat er geen unieke absolute tijd, maar in plaats daarvan heeft elk individu zijn eigen persoonlijke tijdsmaat die afhankelijk is van de plaats waar hij zich bevindt en de manier waarop hij zich voortbeweegt. Lees het maar na bij Stephen Hawking in zijn boek “Een korte geschiedenis van de tijd”, hoofdstuk 6: Gebogen ruimte. Tijd en ruimte zijn niet absoluut maar relatief . Alles is uniek en relatief en dus slechts tot op zekere hoogte in wetmatigheden vast te leggen. Er is geen orde, er is slechts unieke chaos.
Met hartelijke groeten,
(verschijnt elke dinsdag)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten