DE EENZAAMHEID VAN DE ONGELOVIGE 63

 

Briefkaart met reclame voor Philips projector, 1916

Z. koestert zijn commandoverleden net zo fanatiek als zijn droom om naar de toneelschool de gaan. Commando’s zijn sterke mannen, het zijn uitverkorenen die boven het alledaagse legervolk staan. De groene commandobaret is zijn kostbaarste bezit, het ultieme bewijs van wat hij is en kan. Commando’s zijn voor hem het levende bewijs van het gelijk van de Duitse filosoof Nietzsche. De wereld is er voor sterkeren.  Alleen zij zullen de natuurlijke selectie overleven. 

Om zijn “wille zur Macht “ te demonstreren loopt hij met ferme pas, rechtop met zijn borst vooruit. Hij marcheert nog net niet door de lange gangen van Strijp. Als je tegen hem praat, kijkt hij je aan met een dreigende blik alsof hij je wil waarschuwen hem niet tegen te spreken. In de dagelijkse omgang valt het gelukkig allemaal wel mee. We doen wel eens een wedstrijdje achter onze bureau’s wie het langst zijn adem kan inhouden of wie op de telmachine de meeste aanslagen in een minuut kan maken.


Roodharige B. is na de zeevaartschool maar heel even zeeman geweest. Nog voordat zijn zeemansleven goed en wel op gang kwam, werd hij wegens een of ander onschuldig medisch mankement afgekeurd. Hij kwam definitief aan wal waarvoor hij van de verzekering een soort startgeld kreeg.  Hij zit er niet mee dat hij voortaan aan wal zal zitten. Kennelijk was de zeevaart toch niet zijn roeping. Hij kon trouwens meteen terecht bij Philips, op de afdeling TC Informatie bouwdozen. De voormalige zeematroos is er druk mee. Bouwbeschrijvingen voor radio’s zijn nu eenmaal ingewikkeld met veel tekst en stap voor stap tekeningen.


Van ons is hij de enige kamerbewoner met een hospita in een flat in de buurt van ons kantoor. Hij reist net als ik elk weekeinde naar zijn geboortestad W. waar ook zijn verloofde woont, een dame van enige welstand. Ze woont op W. Hoog, een buurt met villa's omringd door royale tuinen. Vrijdagmiddag om een uur of drie beginnen we ons geestelijk voor te bereiden op het weekeinde. Matroos B. begint als eerste het aanstaande weekeinde aan te kondigen. Met glimmende ogen maakt hij verlekkerde geluiden waarbij hij hij zijn duim veelzeggend tussen middelvinger en wijsvinger steekt. 


Hij en zijn verloofde hebben trouwplannen. Er wordt gespaard voor de uitzet: serviesgoed, beddengoed met bijbehorend linnen, handdoeken, washandjes en alles wat een mens mar nodig kan hebben om comfortabel het huwelijk in te stappen. Soms, op avonden in een bar ergens in het centrum van Grootstad Eindhoven sluipen na enkele glazen bier de twijfels bij hem binnen. Is trouwen wel zo een goed idee? Hoe zal het leven daarna zijn? Hij vreest voor een bekrompen burgerlijk bestaan met vrouwtje, huisje, boompje, beestje en dat voor de rest van zijn leven. Hij spoelt zijn verontrustende gedachten met een vers getapt glas bier weg. Op de achtergrond klinkt het energieke liefdeslied River Deep Mountain High van Tina Turner.

(verschijnt elke dinsdag)