 |
| Carnaval 1963 |
Zoals het hoort zijn we op het Carnavalsfeest allemaal verkleed. Ik heb een clownspak gehuurd. Dat past bij me, een beetje de dwaas uithangen en proberen mensen op het verkeerde been te zetten. Zij, verkleed als zigeunerin met grote oorringen in, een geel sjaaltje over zwarte krullen, een zwart bolderootje op een witte bloes en een wijde rok, ziet er nog mooier uit dan ze al is. Die avond is broeder eenzaamheid nergens te bekennen.
Maar de tijd gaat snel. Om elf uur moet zij thuis zijn en daar wil ze zich aan houden. Er zijn al spanningen genoeg thuis sinds we met elkaar gaan. Haar moeder vreest nieuwe gevaren, van eigenzinnigheid tot onverwachte zwangerschap. Aan de keukentafel waarschuwt ze ons dat als er kindjes komen, we allebei het huis uit kunnen. Wat kun je daar nu op zeggen? Niemand die weet wat de goden ons zullen brengen. Voorlopig zit alles nog mee.
Terwijl ze de voordeur zo zachtjes mogelijk openmaakt, probeer ik haar te kussen maar ze is mij te vlug af. Koket gooit ze de deur voor mijn kus dicht. Daar hangt mijn kus, ergens tussen de dichte deur en mij. Mijn actie om onze verliefde avond af te sluiten met een klinkende kus is volledig mislukt. Nog steeds in clownspak fiets ik enigszins bedroefd naar huis. Hoe nu verder?
Maar zoals zo vaak, ook in de liefde kan het dan vriezen en dan weer dooien. Vandaag, de dag na de kus, was het dooidag. Ze bekent dat ze nog met de klink van de deur al spijt had van haar kordate optreden. Eigenlijk had ze me willen kussen maar ze was verrast en geschrokken tegelijk en als een hert in het bos dat zich bedreigd voelt weggesprongen. Zoveel was zeker, de roetsjbaan van onze liefde is nog niet ten einde.
(verschijnt elke dinsdag)
Beter een kus die blijft hangen tussen de deur dan de neus :-).
BeantwoordenVerwijderen