 |
| © petrus nelissen, Venus,fotomontage 2009 |
Dan voltrekt zich een ramp in ons prille liefdesleven. Ik ga verhuizen. Mijn ouders hebben een huis gekocht, weliswaar in dezelfde stad maar in een andere wijk. We vertrekken nog voor de zomer. Nu moet ik voortaan een kwartiertje fietsen naar onze straatlantaarn waar mijn vroegere buurmeisje op mij wacht. ’s Avonds komt daar niks meer van. Overdag even op de fiets springen voor een ontmoeting, is er ook niet meer bij. De afstand begrenst ons liefdeleven.
Er zit niks anders op dan voortaan dag en uur af te spreken op een vaste ontmoetingsplek en dat is natuurlijk onze lantaarnpaal. baken en oriëntatiepunt voor onze liefde. Meestal spreken we af voor zaterdag in de loop van de namiddag. Dat gedoe maakt onze vrijage minder spontaan. Daglicht is trouwens ook niet goed voor de romantiek net zo min als het gedoe op straat. Ik zittend op mijn fiets en zij staand naast mij met haar handen op het stuur. Bij kalverliefde, ik gebruik de woorden van mijn moeder, hoort schemerlicht en flink aangezette romantiek.
Gelukkig heb ik aan een van mijn bijbaantjes een junior transistor radiootje van het merk Amroh overgehouden, een van de eerste goedkope transistorradiootjes die nog maar net op markt waren gekomen voor nog geen vijftig gulden. Samen luisteren we samen naar “Tijd voor Teenagers” gepresenteerd door Co de Kloet op zaterdag namiddag. Zo zorgt de top tien met liedjes van verlangen van Paul Anka, The Everly Brothers, Neil Sedaka, the Blue Diamonds en Cliff Richard toch nog voor de nodige romantiek.
(verschijnt elke dinsdag)
Allemaal artiesten met genoeg romantisch repertoire :-).
BeantwoordenVerwijderen