vrijdag 20 april 2018

DE EENZAAMHEID VAN VLAANDEREN 35

Het schilderij 'de Nachtwacht' (1639-1642) van Rembrandt van Rijn
is een schilderkunstige snapshot van een schutterij die meer weg heeft
van een gezelligheidsvereniging dan van een bewapende stadsmacht.
Het is een toneelstuk waarin de spelers met vele bravoure poseren in hun beste kleding,

die meer getuigt van modebewustzijn dan militaire effectiviteit, 
 terwijl ze druk doende zijn met hun requisieten 
zoals geweren, vaandels en trommels. 
Enige militaire dreiging gaat er niet van uit.
Dit nationale icoon bevestigt dat Nederland van bluf en bravoure houdt

en niks heeft met echt militair machtsvertoon en zo nodig geweld.
Lees HIER meer over De Nachtwacht.

Als zeevarende mogendheid was De Republiek en zijn opvolger Het Koninkrijk der Verenigde Nederlanden wars van continentale betrokkenheid. De zee gaf  Nederland nu eenmaal meer mogelijkheden voor handel en rijkdom dan het vasteland. Om je overzeese bezittingen en vrijhandel beschermen heb je eerder een zeemacht dan een landleger nodig. Als zeemacht schuwde De Republiek zelfs piraterij niet om rivalen als Engeland en Spanje moeilijk te maken.

Het gebrek aan een traditie in de landmacht wreekte zich met de Franse bezetting van Nederland aan het eind van 18e eeuw en bij de kort daar opvolgende opstand bij de Belgen. Toen het conflict militair moest worden uitgevochten bleek Koning Willem I een politieke én militaire stuntelaar te zijn. En niet alleen hij. Veel Nederlanders hadden geen zin in oorlog met de Belgen. Dat kost geld en Nederlanders verdienen liever geld. De Belgische opstand werd een afgang voor het koninkrijk Nederland maar daar willen we als natie liever niet aan herinnerd worden. Veel Nederlanders kijken dan ook met een zeker dedain neer op België als het landje dat eigenlijk nooit had mogen bestaan.

Het weifelende en onhandige optreden van Willem I en zijn zonen leidde in september 1830 tot een definitieve breuk. Enerzijds had Willem I wel al in juni 1830 de onbeperkte taalvrijheid weer ingevoerd en het Filosofisch College voor priesters afgeschaft. Anderzijds liet hij noch persvrijheid, noch een staatshervorming toe… In Holland zorgden de onlusten in het Zuiden voor een nieuwe sympathie voor de koning en was er grote aanhang voor een stevig optreden tegen het ‘muitzieke Belgenrot’. Dit accentueerde de tegenstelling tussen noord en zuid waardoor de opstand een nationalistisch karakter kreeg…Toen het regeringsleger (waarvan 2/3 Zuid-Nederlanders) na vier dagen strijd, met honderden doden en gewonden aan beide zijden, in de nacht van 26 op 27 september opbrak, begon de scheiding pas goed. Tijdens deze gevechten kwam een revolutionaire regering tot stand: het Voorlopige Bewind. Op 4 oktober riep deze de onafhankelijkheid va België uit.” (Wikipedia: Belgische Revolutie)

De Koning wilde zich nog niet neerleggen bij zijn verlies en organiseerde in augustus 1831 toch nog een Tiendaagse Veldtocht die militair uiteindelijk weinig voorstelde. Niettemin vonden de Fransen dat het welletjes was geweest. Als geïnteresseerden in een onafhankelijk België binnen hun invloedssfeer trokken ze met een forse legermacht het nieuwe land binnen. Willem I trok zich meteen terug tot in Noord-Brabant. 

Franse troepen namen de citadel van Antwerpen wekenlang onder vuur en in 1832 viel de enige nog in Nederlandse handen zijnde stad in Franse handen. Daarmee viel het doek definitief over het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden en moesten de Vlamingen het verder alleen rooien in hun nieuwe onafhankelijk land België.

Net zoals tijdens de Tachtigjarige oorlog markeerde ook nu weer de val van Antwerpen de scheiding tussen de Noordelijke en Zuidelijke Nederlanden.

(verschijnt elke vrijdag)


2 opmerkingen:

  1. Het zou echter nog tot 1839 duren voordat Nederland eindelijk officieel België erkende. Hopelijk maai ik nu niet het gras voor je voeten weg :-).

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Nee hoor. Prima. leuk ook dat je het volgt.

    BeantwoordenVerwijderen