VRIENDEN VAN DE VAKBEWEGING

Het interview met links Kees van Kortenhof en rechts Jeroen Sprenger, beiden van de stichting "Vrienden van de Historie van de Vakbeweging" VHV. 

Hoewel de stichting “De Vrienden van de Historie van de Vakbeweging”, kortweg VHV genoemd, best wel aan de weg timmert, zal ze bij het brede publiek wel niet zo bekend zijn. Dat is jammer want de vakbeweging heeft een niet te overschatten rol gespeeld bij de emancipatie van de arbeiders. 

Het is aan de vakbeweging te danken dat Nederland in de loop van de laatste 150 jaar een sociaal rechtvaardiger en welvarend land is geworden. Zonder de door de vakbeweging geëiste verdeling van inkomen zou de economie nooit zo gegroeid zijn. De overheid zou ook nooit zo’n grote rol zijn gaan spelen als herverdeler van inkomen en macht. Door de vakbeweging is Nederland ook nog eens een democratischer land geworden.

Het kan geen kwaad dat de VHV dat besef levend houdt onder de Nederlandse bevolking. Bovendien is het ook bijzonder leerzaam. Kennis over het wel een wee van de vakbeweging kan je helpen om de fouten uit het verleden niet te herhalen en je op weg helpen naar de toekomst. Net zo belangrijk is ook dat de geschiedenis van de vakbeweging je vertelt over de inspanningen van onze voorouders. Zij hebben gestreden voor het sociaal rechtvaardigere en welvarende Nederland waarin we nu leven.

Toen ik na de Tweede Wereldoorlog opgroeide, tekende zich door de inzet van de vakbeweging langzaam maar zeker de contouren van een welvarend land af. Als kinderen van arbeiders konden we dankzij drie dubbele kinderbijslag en andere voorzieningen zelfs aan de universiteit gaan studeren. Tegelijkertijd ontdekte je door radio en TV, de missionaris of zendeling in je kerk en andere communicatiemiddelen dat er in de rest van de wereld nog heel veel armoede en sociaal onrecht was. De jaren zestig dienden zich aan als de tijd van ontwikkelingssamenwerking en internationale herverdeling. Er kwam zelfs een minister voor ontwikkelingssamenwerking.

Als oudste zoon van een vakbondsman was het dus niet zo gek dat ik besloot me nuttig te gaan maken in de wereld van ontwikkelingssamenwerking en vakbeweging. Hoe ik dat gedaan heb in de afgelopen decennia kun je lezen in een interview getiteld "Het blijft mensenwerk maar is niet voor niets geweest.", gepubliceerd in het elektronische magazine "Het geheugen van de vakbeweging". Interviewers waren Kees van Kortenhof en Jeroen Sprenger van de VHV. 

Tot slot zou ik tegen de ouderen willen zeggen dat ze zich gratis moeten abonneren op het elektronische magazine “Het geheugen van de vakbeweging” en de VHV ook financieel steunen. De jongeren zou ik de raad willen geven lid te worden of te blijven van de vakbonden, niet zozeer uit eigen belang maar uit solidariteit met je naasten. Een samenleving zonder solidariteit is een lege doos, hoe rijk ze verder ook mag zijn.