ONAFSCHEIDELIJK

petrus nelissen, 'Onafscheidelijk', acrylverf op canvas,
september 2015 (30x40 cm)

Is dit een abstract of een figuratief schilderij? Geen van beide of allebei, het is maar hoe je het bekijkt. Het basisidee voor het schilderij was abstract, namelijk een zwarte en witte penseelveeg naast elkaar tegen een blauwgrijze achtergrond. Zit daar een idee achter? Zwart en wit horen bij elkaar als dag en nacht, zonder wit geen zwart en omgekeerd. Als alles zwart was, zouden we geen wit kennen en omgekeerd. Zwart en wit staan voor het contrast en de tegenstelling.

Eenmaal op het doek was het beeld onbevredigend, niet af. De toevoeging van de grijze dwarse veeg verf die zwart en wit nog steviger aan elkaar koppelt, was al een verbetering.  Waarom ene grijze streep? Ook daar zit een gedachte achter. Grijs is de nuance tussen zwart en wit, verzacht de tegenstelling en het contrast. De grijze band symboliseert dat zwart en wit niet te scheiden zijn. 

Maar een idee is niet genoeg. Het beeld moet ook goed zijn. De grijze band maakte het nog niet levendig genoeg. Zou ruimte daarin verandering kunnen brengen? Ik schilderde wolken als achtergrond. Zwart en wit samen zweven in een blauwgrijze hemel met wolken. Het bracht leven in het schilderij. Intuïtief voegde ik de rode band toe als contrast met de lucht en het zwart/wit met grijs. Het was goed.

Toen ik daarna het schilderij nog eens op mijn gemak bekeek, zag ik dat de wolkjes het schilderij "Magritte achtig" hadden gemaakt. Dat was nieuw voor me. Hieronder een schilderij van Magritte zodat je kunt zien wat ik bedoel. Magritte heeft trouwens vaak wolken geschilderd. Zoveel dat het bij wijze van spreken een studie waard is. 

René Magritte, De Mooie wereld, 1962 (privé collectie)