GAAT DIJSSELBLOEM HET WEER MAKEN?

Wordt Jeroen Dijsselbloem aanstaande maandag opnieuw tot voorzitter van de Eurogroep Financiën, de Europese Raad van Ministers van Financiën gekozen? Als buitenstaander vind ik dat hij het goed gedaan heeft. Hij heeft deskundig, goed en zorgvuldig met het Europese publiek gecommuniceerd en dat is al veel waard. Maar of hij de vergaderingen ook even goed, zorgvuldig en deskundig geleid heeft, weet ik natuurlijk niet. Tot nu toe heb ik daarover niks gelezen maar dat kan ook moeilijk want het is wel erg ongepast en ondiplomatiek om naar buiten te kritiek uit te oefenen op je eigen voorzitter, tenzij je een of ander politiek doel hebt om hem af te schieten. Het feit dat dit tijdens een zo ernstige crisis als de Griekse helemaal niet gebeurd is, zegt ook al veel over Dijsselbloem.

Voor Nederland is het mooi dat we als land een man op zo een belangrijke plaats hebben, zeker in zo'n historische crisis als de Griekse schuldencrisis. De naam Dijsselbloem zal voor altijd verbonden zijn aan dit stukje Europese geschiedenis. Dankzij Dijsselbloem staat Nederland weer wat beter op de Europese kaart en ook dat kan geen kwaad voor Nederland als exportland, als land met een stabiel binnenlands en buitenland beleid. Dat wekt vertrouwen in de rest van de wereld en dat kan zich op een gegeven moment uitbetalen in investeringen of andere internationale vestingen in Nederland.

Maar is dat alles genoeg om Dijsselbloem weer tot voorzitter van de Eurogroep te kiezen? Ik denk het niet. In de internationale politiek tellen ook andere zaken mee. Neem nu alleen maar het feit dat zijn tegenkandidaat, de Spaanse Minister van Financiën Luis de Guindos is. Dat is op zich al een aanbeveling om die man te kiezen want het is voor Grieken en alle andere financiële zondaren in Zuidelijk Europa beter om van een Spanjaard te horen dat ze moeten bezuinigen en hervormen dan van een zogenaamde kille Noord Europese boekhouder.

Bovendien heeft De Guindos het ook nog goed gedaan door het aartsmoeilijke dossier van de omvallende Spaanse spaarkassen als gevolg van de financiële crisis in 2008, politiek en financieel handig op te lossen. Hij heeft de regionale spaarkassen op regionaal gedwongen te fuseren met sterkere nationale banken. Die spaarkassen waren aan de afgrond geraakt door vriendjespolitiek van vooral bestuursleden uit de politiek en teveel beleggingen in huizen en andere vastgoed. Door de fusies ging in vele gevallen een lange traditie aan regionale bankcoöperaties verloren, maar het was de enige begaanbare weg.

De Guindos heeft een succesvol financieel en politiek beleid gevoerd in samenspraak en met hulp van Brussel. Ook dat is belangrijk. Een van grote problemen van de Griekse crisis is de weigering om samen te werken met Brussel. Ze noemen dat in navolging van veel critici van uiterst links en rechts de dictaten van Brussel. Verdachtmakingen door woord associatie, een oude truc uit de politieke propaganda. Als je die maar lang genoeg gebruikt, gelooft iedereen het want zelfstandig nadenken is niet de sterkste kant van veel mensen en helaas ook niet van journalisten. Spanje heeft aangetoond dat samenwerking met Brussel wel degelijk werkt.

De conclusie zou dus wel eens kunnen zijn dat ondanks de hoge kwaliteiten van Dijsselbloem het toch beter is dat de Guindos tot voorzitter wordt gekozen van de Eurogroep Financiën. Hij zou de Grieken wel eens beter in toom kunnen houden alleen al vanwege zijn Spaanse achtergrond. Kijk maar naar de Europese Centrale Bank. Stel dat daar niet de Italiaan Mario Draghi de plak zwaait, maar een Noord Europeaan, bijvoorbeeld iemand als Dijsselbloem. De wereld zou voor de Grieken en voor alle Brussel critici links en rechts te klein zijn geweest. Maar nu een Italiaan de Grieken afsneed van hun laatste noodkredieten, hebben we niks nul kritiek gehoord op Draghi. Het beeld van een kille, technocratische bankman past nu eenmaal niet bij een Italiaan, zeker ,niet met een voornaam als Mario.