STOP DE ARMOEDE

Een tekening van Petrus

Het debat over de armoede in Nederland is weer begonnen. Een terugkerend thema bij elke crisis. Op zich is dat mooi want het toont aan dat Nederland zich zorgen maakt over armoede. We willen het niet maar helaas is het veel moeilijker dan je denkt om armoede te voorkomen. Zie het woud aan maatregelen dat er bestaat op nationaal en gemeentelijk niveau om mensen op te vangen die op de een of andere manier arm dreigen te worden.

De geleerden van CBS en SCP maken modellen aan de hand waarvan vastgesteld kan worden hoe het met de armoede gaat in Nederland. Het zal niemand verbazen dat de armoede sinds de economische crisis stijgend is.

In een persbericht van CBS en SCP eind vorig jaar lezen we dat “Volgens het niet-veel-maar-toereikendcriterium de armoede in 2011 in absolute aantallen vooral opliep bij mensen met een werkloosheids- of bijstandsuitkering (resp. +36.000 en +32.000 personen) en bij zelfstandigen (+52.000). Het aantal arme zelfstandigen was in 2011 voor het eerst groter dan het aantal armen in loondienst (resp. 175.000 en 170.000 personen). De kans op armoede steeg in 2011 bij alle groepen die van oudsher al kampen met een hoog risico. Bij huishoudens die bijstand ontvingen liep het percentage met een inkomen onder de lage inkomensgrens op van 65 naar 68%; bij eenoudergezinnen van 25 naar 28%; bij alleenstaanden tot 65 jaar van 17 naar 19%; en bij niet-westerse huishoudens van 22 naar 25%. Onder de (relatief kleine) groep niet-westerse huishoudens van de tweede generatie is de kans op armoede in 2011 echter aanmerkelijk kleiner dan onder de eerste generatie (18% tegen 26%).”

Ingewikkelde materie dus waarbij je in ieder geval kunt vaststellen dat de kans op armoede bij werkenden het laagste is. De conclusie ligt dan voor de hand: zorg dat iedereen die kan werken ook werkt. Handhaaf een aantal basisvoorzieningen om mensen in acute nood op te vangen zoals de WW en de Bijstand. De AOW is de basis van onze oudedagsvoorziening en moet dus ook gehandhaafd worden. Voor de rest is het maar de vraag of het goed bedoelde woud aan voorzieningen wel zo goed is om de armoede te bestrijden. Het is vooral met geld dat men het armoedeprobleem op wil lossen maar wie naar de risicogroepen kijkt, ziet dat we vaak te maken hebben met mensen die aan de marge van de samenleving zijn terecht gekomen. Maatregelen moeten dus op die groepen gericht zijn. Geld is dan slechts een onderdeel van de aanpak.