LEVENSKWALITEIT

De bakker in het kerkdorp St. Jozef in Londerzeel op zondagmorgen

De aanval van D66 op de Nederlandse zondagswet is niet bedoeld om de levenskwaliteit van de burger te verbeteren. Integendeel zelfs. Het zal er op uitdraaien dat de zondag een gewone werkdag gaat worden met alle gevolgen van dien zoals uitbanning van extra betaling voor zondagsdiensten waardoor de 24 uurs economie 7 dagen per week weer een stap dichterbij komt. Het zal voor gezinnen nog moeilijker worden om nog een dag in de week te vinden waarop ze als gezinsleden gezamenlijk kunnen ontspannen. De kleine winkelier wordt opnieuw op afstand gezet van de groontwinkelbedrijven die immers geen moeite zullen hebben de zondagsopening te regelen over de ruggen van hun personeel. Kortom, Nederland wordt nog hectischer dan het al is.

Zelfs met deze winterse koude komt de kraam van de beenhouwer zondag 's morgens zijn waren aanbieden.

Dat het ook anders kan, laat België zien. Daar zijn zondags nu juist alleen de kleine winkeliers open zoals de bakker en de slager en andere voedselleveranciers die dat willen. De grootwinkelbedrijven zijn daarentegen dicht. Op zondag gaan de Belgen massaal naar de warme bakker om vers gebakken brood, koeken en pateekes (gebakjes) te kopen. Ze gaan naar de slager om er vers beleg te kopen en vlees voor het middag of avondeten. Verse groenten kan ook. Kortom, alles wat goed is voor de levens en eetkwaliteit want dat gaat samen. Niets is zo goed voor de verstandhouding tussen mensen dan gezamenlijk te genieten van goed eten. Bovendien voelen de kleine winkeliers zich gewaardeerd. De mensen komen om hun waren te kopen en niet om een of ander massa product in blik of plastic.

Dat is de levenskwaliteit die de Belgen voor hebben op Nederland. In Nederland draait alles om de economie, geld verdienen en nog eens geld verdienen. Het begrip levenskwaliteit is zelfs een grote politieke onbekende in Nederland. Waarom? Ik weet het niet. Misschien omdat Nederlanders ervan uitgaan dat levenskwaliteit een afgeleide van de economie is wat natuurlijk dwaasheid is.

Voor wie op zondag vers gebraden kip wil, is daar de kipkraam voor het Gerard Walschap huis, het cultureel centrum van St. Jozef.

Hoe belangrijk levenskwaliteit voor de Belgen is, blijkt ook uit de wetgeving rond de uitverkoop. Sales heet dat tegenwoordig met een mooi Nederlands woord. In België zijn de uitverkoop dagen wettelijk vastgelegd en wie zich daar niet aan houdt, betaalt een boete. Zo'n regeling voorkomt een race naar de bodem voor de kleine winkelier. Vandaar dat er in het dorp waar ik woon nog steeds veel kleine winkels en café's zijn. Daardoor blijft het centrum levendig en gezellig. Er wonen zelfs mensen in huizen of apartementen.

Vergelijk dat eens met Nederland waar ze , zo zag ik onlangs op het TV journaal, druk bezig zijn met het plannen van grootschalige outlet winkels. Wie is hier mee gediend? De burger, de kleine winkelier, de binnenstad? Welnee, de grootwinkelbedrijven en het stadsbestuur dat meent weer een belangrijke bijdrage te leveren aan de zo broodnodige vooruitgang. Eigen roem zullen ze bedoelen. Waarom lopen er zoveel van dit bestuurders in Nederland rond? Geen idee. Het zal wel te maken hebben met het gemis aan gevoel voor levenskwaliteit.