 |
| Tekst is de laatste strofe van het gedicht "Alles Blijft" uit de bundel Luchtspiegelingen van Gerrit Komrij (2001)
Daar stond een muur die ik heb aangeraakt.
De muur werd afgebroken. Van het puin werd verderop een fundament gemaakt. Ik plantte een fruitboom in mijn oude tuin. Die werd geasfalteerd. Vijf meter diep Houdt zich een wortelstronk nog grommend koest. Vijf eeuwen lang desnoods. De Spaanse griep Landt ooit op Mars omdat ik heb gehoest. Er was een vriend aan wie ik heb geschreven, Een rots waar ik mijn naam in heb gekerfd. Je bent een deel van alles bij je leven En alles blijft bestaan wanneer je sterft.
uit:'Luchtspiegelingen', 2001
|
JE MAAKT EEN FOTO, JE COMPONEERT EEN SCHILDERIJ, JE KRIJGT EEN IDEE, JE HEBT EEN MENING, JE HOUDT VAN MUZIEK EN JE GEEFT LIEFDE .
zondag 8 juli 2012
GERRIT KOMRIJ I.M.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Mooi, lastig gedicht van Komrij. Prachtig beeld.
BeantwoordenVerwijderenJuist een goed te begrijpen gedicht volgens mij :-).
BeantwoordenVerwijderen@wllm kalb
BeantwoordenVerwijderenKun je dat lastige toelichten?
@ZJA
Dat denk ik ook.