Het goede nieuws is dat de VN algemeen secretaris met Putinski en Zelenski heeft gepraat over een humanitaire corridor voor de burgers in de AZOV staalfabriek waar ze schuilen voor de permanente bombardementen van de Russen op hun stad. Er zijn intussen enkele evacuaties op gang gekomen maar het kost de Russen de grootste moeite om ze toe te laten. Blijkbaar is hun adagio dat hoe meer slachtoffers er vallen, ook burgers, hoe eerder de Oekraïners voor de bijl gaan.
Het is een primitieve manier van oorlogsvoering alhoewel ik niet weet of er andere manieren zijn. Maar de Russen gaan wel heel ver in hun tactiek van eerst alles plat bombarderen en dan pas binnenvallen in stad of dorp. Het AZOVstaal complex wordt terug gebombardeerd tot het stenen tijdperk om man tegen man gevechten te vermijden, want dat zou ze wel eens veel soldaten kunnen kosten.
Een wapenstilstand tijdens het Orthodoxe Paasfeest zat er helaas niet in en dat is toch nodig om een vredesproces op gang brengen. Druk van de Roomse Paus die Putinski om een gesprek heeft gevraagd mocht niet baten. De Paus neemt geen blad voor de mond zelfs niet als hij het heeft over zijn collega Kirill, hoofd van de Russische Orthodoxe kerk.
Het is niet zo bijzonder dat een kerkelijk leider als Paus Franciscus probeert vrede tot stand te brengen maar in het geval van Oekraïne heeft zijn optreden een speciale betekenis. Driekwart van de bevolking hangt een stroming aan binnen de Orthoxe Katholieke Kerk. Aan het hoofd van deze kerk staat de Paus van Rome. De Katholieke Orthodoxen volgen de rituelen van de Roomse kerk maar hebben de kerkelijke kalender van de Orthodoxe kerk.
“Ruim driekwart van de bevolking hangt een van de stromingen binnen de Orthodoxe Katholieke Kerk aan; de Oekraïens-Orthodoxe Kerk maakte zich in 2018 formeel los van de Russisch-Orthodoxe Kerk. Oekraïne is overwegend christelijk. In 988 bekeerde vorst Vladimir de Grote zich tot het christendom. …… De Oekraïens-Katholieke Kerk ontstond in 1596 bij de Unie van Brest-Litovsk als een met Rome geünieerde kerk. In 1946 diende ze op last van de Sovjetautoriteiten over te gaan tot de Russisch-Orthodoxe Kerk en volgde een jarenlange vervolging: haar kerken werden gesloten en haar priesters veroordeeld tot ballingschap of een clandestien bestaan. Vanaf 1988 konden de katholieken uit de clandestiniteit treden en op 30 maart 1991 kon aartsbisschop Myroslav Ivan Ljoebatsjivsky terugkeren naar Oekraïne en de Sint-Joriskathedraal te Lviv weer in bezit nemen.” (Wikipedia: Oekraïne)
Het zal de afgelopen dagen menig Nederlander duidelijk zijn geworden hoe de oorlog in Oekraïne een schaduw legt over onze jaarlijkse dodenherdenking op 4 mei en het bevrijdingsfeest op 5 mei. Het rituele zinnetje “nooit meer oorlog” is als bij donderslag achterhaald. Het is weer oorlog in Europa en hoe! Miljoenen vluchtelingen, tienduizenden doden onder burgers en soldaten en een onvoorstelbare vernietiging van hele steden & dorpen.
De oorlog is om de hoek. Nog geen drie uur vliegen van Schiphol, net zo lang als naar de zonnige Spaanse stad Malaga. De Turkse vakantiekusten van Antalya duren zelf een uur langer dan een vlucht naar Kiev! Zo dichtbij en dankzij de media, in het bijzonder de TV is de oorlog elke dag in onze huiskamers. We zijn getuigen van het leed, de eindeloze smarten van vrouwen en kinderen en de angsten van honderdduizenden mensen. Zoveel hebben we sinds de Tweede Wereldoorlog niet meer meegemaakt in Europa.
Nog steeds is er geen Nederlandse hotemetoot naar Kiev geweest om steun te betuigen aan Oekraïne. Zelfs de vrouw van Yankee Joe is op moederdag even langs gegaan om de vrouw van Zelensky en alle vrouwen van Oekraïne moed in te spreken. Een soort solidariteitssymboliek waar onze bestuurders helemaal niks mee hebben. Die hebben het al druk zat.
Ik lees dat de Italiaanse premier Draghi, niet de minste onder de premiers van de EU, zich uitspreekt voor het lidmaatschap van Oekraïne van de EU. Zoals ik al voorspelde trapt “procedure Mark” wederom op de verkeerde rem. De man hefet geen "Fingerspitzengefühl" voor internationale zaken net zo min als Wopke. Bij ons in het vlakke land staan managers aan het roer, geen leiders.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten