 |
| Een geliefde foto bij de milieubeweging. Een hongerige, magere ijsbeer die zo te zien wanhopig op zoek is naar voedsel als gevolg van het smelten van het ijs op de Noordpool. De werkelijkheid is dat er nog nooit zoveel ijsberen zijn als nu. |
De ijsbeer saga als leugen voor bestwil is misschien wel het treffendste voorbeeld hoe de milieubeweging te werk gaat om het publiek te mobiliseren voor hun doelstellingen en tegelijk geld op te halen. Het heette dat de de ijsbeer bezig was uit te sterven als gevolg van het smeltende ijs op de Noordpool. Op TV en in de kranten zagen we aandoenlijk magere, hongerige ijsberen zwerven over land wanhopig op zoek naar voedsel terwijl ijs en sneeuw zo broodnodig voor zijn leefomgeving, als sneeuw voor de zon bezig was weg te smelten.
Het beeld van de zielige knuffel van een ijsbeer is een ideaal icoon van de klimaat ontaarding, van de opwarming van de aarde, tegelijk aandoenlijk én een waarschuwing. Als we niets doen aan de opwarming van de aarde staat ons hetzelfde lot te wachten als dat van de hongerige ijsbeer. Wie de ijsbeer redt, redt zichzelf. Hoe de ijsbeer te redden? Door te doneren aan een milieuorganisatie.
Vijftien jaar geleden kreeg de ijsbeer een beschermde status niet vanwege klimaat en smeltend ijs maar als gevolg van te intensieve jacht. Sinds de beschermde status van de ijsbeer gaat het goed met hem.
“In 2005, the official global polar bear estimate was about 22,500.
Since 2005, however, the estimated global polar bear population has risen by more than 30% to about 30,000 bears, far and away the highest estimate in more than 50 years.
A growing number of observational studies have documented that polar bears are thriving, despite shrinking summer sea ice.
By September 2007 sea ice extent was about 43% less than it had been in 1979 – a decline not expected until mid-century, and every year after was almost as low, or lower.
Yet no more drowned polar bears were documented, no more bears than normal starved to death, no unusual spikes in cannibalism occurred, and not a single polar bear population was wiped out.
New scientific evidence suggests that loss of summer sea ice, regardless of the cause, is not a major risk for polar bear survival. “
( “As Polar Bear Numbers Increase, GWPF Calls For Re-assessment Of Endangered Species Status, 27/02/17” , website van de Global Warming Policy Foundation
Er is dus niets aan de hand met de ijsbeer. Er zijn er zelfs meer dan ooit. De ijsbeer blijkt met gemak het smeltende ijs en de sneeuw te kunnen overleven. Misschien wel een mooi voorbeeld voor ons mensen. Met aanpassing aan de klimaatverandering en de opwarming van de aarde valt misschien wel goed te leven.
Ondanks deze onthutsende cijfers houdt het Wereld Natuur Fonds vol dat de ijsbeer wel degelijk bedreigd wordt, niet nu maar straks in 2050. “Aantal ijsberen in 2050 met 30% afgenomen. Het smeltende zee-ijs als gevolg van klimaatverandering is een sterke bedreiging in de toekomst voor dit grootste roofdier ter wereld.”
Waarom handhaaft het WNF deze voorspelling? Ik vermoed omdat de ijsbeer het ideale knuffeldier is om de klimaatverandering als bedreiging af te schilderen en er meteen donateurs mee te winnen die begaan zijn met zijn lot.
Bij Greenpeace heet het niet meer dat de ijsbeer uitsterft maar dat hij een moeilijk leven heeft als gevolg van de opwarming. “Het Noordpoolgebied is het thuis van de ijsbeer. Hij jaagt hier op zeehonden, vissen en witte dolfijnen. Door klimaatverandering smelt het ijs en moeten de beren te vaak en te ver zwemmen om te jagen. Ze komen steeds minder ijsschotsen tegen om op te rusten. Soms raken ze zo vermoeid dat ze verdrinken. Om klimaatverandering te stoppen moeten we schone energie opwekken en die slim gebruiken.”
Het staat er echt. De ijsbeer moet als gevolg van de klimaatverandering ver zwemmen en raakt zo vermoeid dat ze verdrinken, terwijl de ijsbeer een uitstekende zwemmer is en ook op land heel goed mee kan. Maar wat wil je, het zogenaamde droevige lot van de ijsbeer is te mooi om het niet te koppelen aan de klimaatverandering. Het is een leugen voor bestwil of liever gezegd het goede doel.
Bij Milieudefensie is het zelfde laken een pak. “4 graden: Waarschijnlijk bereikt in 2050. Bij 4 graden (kan ook eerder) zou de bevroren toendra van Siberië kunnen ontdooien. Dan komen er immense hoeveelheden methaan en CO2 in de atmosfeer. De Noordelijke ijszee wordt ijsvrij en als de ijsbeer al niet uitgestorven is, dan zal dat nu zeker het geval zijn." (zie: Wat is klimaatverandering op de website van milieudefensie)
Ook Milieudefensie zweert dus bij de ijsbeer als een door klimaatverandering bedreigde soort maar dan wel pas bij een opwarming van 4 graden, een onwaarschijnlijk scenario maar altijd goed om de schrik erin te houden voor het goede doel. De ijsbeer maakt deel uit van de onheilsboodschap ook al is er niks aan de hand met de ijsbeerpopulatie. Een bedenkelijke gang van zaken.
Voor wie meer wil weten, zie het YouTube college van Professor Susan Crockford.
(wordt vervolgd)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten