MAKE LOVE NOT WAR (WERKTITEL) 18, BEVRIJD

Parijs, 1977

Na veel wikken en wegen, zes hoog is per slot van rekening niet niks, besloot ik over de richel die onder het raam langs de gevel van de muur loopt, naar het openstaande raam van mijn hotelkamer te schuifelen. Misschien dat het slot van de buitenkant wel zou werken en zo niet dan dan kon ik alsnog beneden hulp gaan halen.

Op blote voeten voor het houvast, schoof ik met mijn rug gedrukt tegen de muur naar het openstaande raam van mijn kamer. Ik had niet echt last van hoogtevrees maar vermeed zoveel mogelijk naar beneden te kijken. Met een schuin oog zag ik voor de ramen met uitzicht op het binnenplaatsje beneden her en der mensen nieuwsgierig naar me kijken. Belangstelling genoeg.  Wat zouden ze denken? Het klassiek verhaal van de betrapte minnaar die op de vlucht voor de woede van de echtgenoot langs het raam probeert te ontsnappen? Niet ondenkbaar in Parijs internationaal aangeprezen als de stad van de liefde. Maar de waarheid was minder dramatisch maar nog altijd romantisch genoeg voor een stad als Parijs.

Ik haalde opgelucht het openstaande raam. De rest was kinderwerk. Ik klom naar binnen, opende mijn kamerdeur zonder problemen en stak vol verwachting de sleutel in het slot van de kamerdeur van Krullenbol. Het slot had besloten niet langer weerstand te bieden en gaf meteen mee. Zo konden we alsnog samen ontbijten in bed.

De rest van de week bleven de goden van de liefde ons goed gezind. Het bleef bij deze ene kleine tegenslag die ik zo vol vertrouwen in eigen kunnen voortvarend had opgelost. Dat beloofde wat voor de toekomst. We mochten dan jong zijn en overmoedig in de liefde, we hadden toch maar mooi onze eerste stappen in de naar ons gevoel oneindige wereld vol avontuur gezet en we waren er zeker van dat er nog vele avonturen zouden volgen.
(verschijnt elke vrijdag)