MAKE LOVE NOT WAR (WERKTITEL) 17: OPGESLOTEN

Parijs 1977

Wat een luxe. Elke nacht sliepen we ongestoord samen in het eenpersoonsbed op de hotelkamer van Krullenbol. Een smal bed in een kleine kamer met niet meer dan een stoel en een tafeltje. Normaal gesproken is zo een bed veel te smal voor twee mensen maar voor ons twee was deze dagen niets normaal. Integendeel, hoe dichter we tegen elkaar aan lagen, hoe beter. Niet dat we ons van tevoren iets hadden voorgesteld van ons hotel in Parijs, maar een eigen zolderkamer in een versleten maar romantisch hotelletje in Parijs hadden we nooit kunnen bedenken.

Om een uur of negen uur ’s morgens werd op de grond voor de twee kamerdeuren een dienblad neergezet met ons ontbijt: een grote kop koffie met melk, een croissant, jam en boter. Met een korte klop op de deuren liet de bediende weten dat het ontbijt was gearriveerd. Even later sloop ik de kamer van Krullenbol uit om het dienblad voor mijn kamerdeur op te halen om samen op bed te eten. Zo werd onze vakantie in Parijs een ideale huwelijksreis en dat voor de prijs van nog geen honderd gulden per persoon.
 
Over het hoe en waarom van huwelijksreizen wisten we niks maar voor ons was dit er een. Nu leerden we elkaar pas goed kennen. Overdag slenterend door Parijs met al zijn  geheimen, ’s avonds het genot van elkaars aanwezigheid, de zachte herfstnacht en de ochtenden ontwaken in een onbekende stad met nieuwe avonturen. We genoten al wandelend van de zachte herfstzon die de herfstkleuren nog mooier deed uitkomen. Met genoegen keken we naar het Parijse leven in de metro, bezochten op ons gemak de hoogtepunten van de stad, dwaalden door de eindeloze lange gangen met kunst in het Louvre en bekeken de rode neonverlichting van Moulin Rouge op Place Pigalle. Een van onze mooiste ervaringen was het bezoek aan de Caves des Oubliérs, ondergrondse kelders waar ooit gevangenen langzaam wegrotten. Het bezoek werd afgesloten met een klein concert van gezangen uit die tijd. De romantische dramatiek vulde onze beker van geluk tot de rand.

Onderweg spraken we dankbaar over het wonder dat we elkaar hadden gevonden. Alsof het zo moest zijn en niet anders. Was het een wonder dat ergens van boven geregeld was of statistische verantwoord toeval?  Even gemakkelijk hadden we elkaar nooit gezien. Krullenbol had net zo goed niet naar de dansles kunnen gaan toen haar vriendinnen het lieten afweten. Waarom is ze dan toch gekomen? Hangt de wereld aan elkaar van toevalligheden, statistisch verantwoord of niet?

Een wetenschappelijk antwoord voor deze kwestie is er niet. Er wordt van alles beweerd over de liefde en het geluk der geliefden. De literatuur staat er vol mee, er zijn opera’s en operettes over geschreven, films gemaakt en er worden dagelijks liefdesliedjes gezongen op de radio maar niemand die het weet. Het is net als geboren worden, niemand die je kan vertellen waarom je op de wereld bent gezet.

Maar wonder of statistiek, toen ik op een morgen, het moet de tweede morgen van onze huwelijksreis geweest zijn, mijn ontbijt voor mijn kamerdeur wilde ophalen, kreeg ik de deur niet open. Wat ik ook deed, het binnenwerk van het slot was en bleef geblokkeerd. Daar zaten we dan zes hoog opgesloten in ons liefdesnest zonder dat iemand ons kon horen of zien. Wat nu? Er was ook geen telefoon op de hotelkamer waarmee we de receptie zouden kunnen bellen. Uit het raam om hulp roepen naar beneden naar het binnenplaatsje leek ons ook zinloos.

(verschijnt elke vrijdag)