DE EENZAAMHEID VAN DE ONGELOVIGE 81

aantekeningen Philips cursus "Materiaalkennis en Elektronica"

Op advies van mijn afdelingschef volg ik een Philips avondcursus ‘materiaalkennis en elektronica’. Het is alsof ik weer op de middelbare school zit met lessen wiskunde, natuur en scheikunde. Opnieuw de theorie van Niels Bohr; een atoom kan slechts in een bepaalde stationaire toestand voorkomen en wanneer een atoom van de ene naar de andere toestand overgaat het of energie moet opnemen of afstaan. Bewegen kost energie ook in de wereld van de atomen. Andersom is ook waar. Zonder energie geen beweging. Wetenschap is niet veel anders dan het vanzelfsprekende met andere woorden zeggen.

En net als op de middelbare school probeer ik me trouwhartig de stof eigen te maken. Dat ik er door begeesterd wordt, zou teveel gezegd zijn. Het is nieuwsgierigheid en plichtsgevoel dat me bij de les houdt. Bovendien, wat moet ik anders doen?  Ik probeer er het beste van te maken en ondertussen een beetje rond te neuzen over andere wegen en paden binnen of buiten Philips in de stille hoop dat zich eens een verrassing zal aandienen.

Waar ik ondertussen genoeg van krijg, is het goed bedoelde huiselijke leven in mijn logement. De sfeer begint me tegen te staan. Soms heb ik het gevoel dat ik binnen niet genoeg lucht krijg. Op zo een moment vlucht ik naar buiten, de stad in om even tussen andere mensen te zijn. Er moet toch meer in de wereld te beleven zijn dan mijn kloosterkamertje in een rijhuis, het namaak pluche, de slappe koffie, de gekookte aardappels met doorgekookte groenten, de boterjus, de in een steeds dezelfde cirkel ronddraaiende gesprekken en het gebrek aan humor? Of ben ik een dromer die nog niet beseft dat dit het leven is, dat saaiheid, geborgenheid en zekerheid de fundamenten zijn waarop ons leven rust?

Ik neem het drastische besluit om te verhuizen, op kamers te gaan wonen. Aangezien ik nog nooit een kamer heb gezocht en gehuurd, ga ik voor goede raad naar mijn collega, oud zeematroos Bep. Sinds hij bij Philips werkt, woont hij op een ruime slaapkamer bij een hospita in een flat op loopafstand van ons kantoor. Hij heeft zijn eigen leven en geen pseudo gezinsleven zoals ik. Hij mag bezoek ontvangen maar dat mag dan weer niet blijven slapen. Ook hospita’s willen geen gedonder op hun verhuurde kamer, daar kan ik niks aan veranderen.
 (verschijnt elke dinsdag)