maandag 28 mei 2018

AFRIKAANSE DUURZAAM EETSTANDJE

Lomé, Togo 2003

Het meest ontroerende op deze foto vind ik het zelfgemaakte vegertje onder het tafeltje met het uitgestalde etenswaar. Hun winkeltje mag dan wat gammel op zand staan, ze houden de plek wel schoon.

Onder welke noemer valt het werk van deze twee vrouwen? Straat- of wegrestauratie, Kant en Klaar Eten, Eethalte, Eetstand, Eettentje of Eetwinkeltje? Milieuvriendelijk is het wel. Ze maken het eten thuis klaar van verse waren die ze eerst op de markt hebben gekocht of elders. Geen vervuilende industriële bereiding. Er wordt nooit eten weg gegooid. Als er iets overblijft wordt het thuis opgegeten.


Het tafeltje waarop de etenswaar staat uitgestald is zelf gemaakt van hout. Er is geen verf bij komen kijken. Ik heb het ze niet gevraagd, maar ik durf te wedden dat ze hun kleurige rokken, bloezen en sjaals zelf gemaakt hebben. Goedkoop, geheel op maat en naar eigen smaak. Dat is pas echte mode, in plaats van de kant en klaar kleding uit de winkel die anderen voor je bedacht hebben en vervolgens via allerlei modebladen proberen aan te prijzen. Over mode en identiteit gesproken.


Wie in Afrika zijn ogen de kost geeft, ziet dat vrouwen de economie op alle fronten draaiend houden. In de dorpen werken ze op het land, koken en houden het huis schoon en verzorgen de kinderen. In de stad verkopen ze op markten en langs de straat hun waren. Dat kan van alles zijn: zelf bereid eten zoals op de foto, stoffen, groenten, vlees en vis maar ook cement en ijzerwaren. Alles wat een mens in Afrika maar nodig heeft om te overleven. Als ze willen kunnen ze de het land zo overnemen. Waarom ze dat niet doen? Geen idee. Uit piëteit of misschien uit medelijden?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten