ZORGTOERISME NAAR BELGIË

Specialisten hebben praktij aan huis waardoor de dienstverlening veel flexibeler en menselijker (patiëntvriendelijker) is.

Ik heb het hier al vaker geschreven maar nu staat het ook in de krant. In NRC Handelsblad van donderdag 18 en vrijdag 19 juli (blz.5) nog wel, de krant voor vooraanstaand en intellectueel Nederland. De medische zorg in België is sneller, efficiënter maar vooral ook menselijker. Hoe dat komt? Volgens de Nederlandse medische insiders is dat niet duidelijk. Volgens de Nederlandse patiënten wel waarom laten anders steeds meer Nederlanders zich in België behandelen? En dat worden er elk jaar meer zodat minister Schippers nu laat uitzoeken wat de oorzaak is van dit zogenaamde 'zorgtoerisme'. Dat woord suggereert zorgeloosheid bij de burger wat natuurlijk onjuist is. De patiënt gaat nu juist naar België omdat hij zich daar beter behandeld weet.

Even een paar cijfers uit het artikel. België besteedt 10,5% van zijn Bruto Binnenlands Product aan medische zorg. Nederland 12%. De Belg betaalt 27% van de zorgkosten zelf, de Nederlander betaalt17%. Het lijkt voor de hand liggend. De Belg moet meer betalen voor de medische zorg en dus kijkt hij wel uit. Maar de zorgconsumptie stijgt ook in België, maar minder dan in Nederland. Dat komt omdat ze meer remgeld betalen. Maar dat is wel geplafonneerd. Kwetsbare mensen met een laag inkomen betalen maximaal € 450. De hogere inkomens € 1800. Voordeel van het systeem is dat iedere Belg bepaalt wat zijn gezondheid hem of haar waard is. In Nederland wordt die verantwoordelijkheid overgenomen door overheid, zorgverzekeraars en de medische stand.

Maar er is meer zo signaleert het artikel en zo ervaar ik al jaren. In België zijn geen wachtlijsten, geen oproepen en geen onaardig personeel. Waarom niet? Omdat elke arts vrij is om zijn ding te doen, huisarts of specialist. Er is nooit een numerus clausus geweest, waardoor er in België artsen en specialisten genoeg zijn. Elke arts is tevens ondernemer die zijn eigen praktijk aan huis kan hebben. Als ondernemer wil de arts klanten hebben en dus is hij overdag maar heel vaak ook 's avonds beschikbaar. Heel handig ook voor de patiënt die overdag werkt.

Afspraken maken is daarom geen probleem. Afspraken die jou ook uitkomen. Geen gewacht op een oproep van het ziekenhuis of de specialist. Ik ben regelmatig van het spreekuur van mijn huisarts naar huis gegaan met afspraken voor longfoto's en een hartspecialist op zak. Alles in een zitting bij de huisarts geregeld. Kom daar in Nederland eens om. Daar mag je zelfs niet zelf je urgentie bepalen. Alles wordt door de huisarts voor je geregeld. Ben je verplicht naar een huisarts te gaan in België alvorens naar een specialist te kunnen gaan? Nee, dat hoeft niet. Eenmaal bij een specialist of op een ziekenhuisafdeling geweest, regel ik zelf met die afdeling of de specialist mijn afspraken.

Belgische medische zorg is marktwerking met een menselijk gezicht waarbij de regering in het oog houdt dat de zorg voor iedereen toegankelijk blijft. Vergelijk dat met Nederland waar de overheid, de medische stand en de zorgverzekeraars de patiënt in een bureaucratisch keurslijf (protocol heet dat deftig) dwingen waardoor op den duur zich niemand meer gelukkig voelt behalve dan degenen die er goed aan verdienen want de lonen voor specialisten en huisartsen zijn in Nederland hoger dan in België. De Nederlandse medische stand heeft zich met hulp van de overheid en gesteund door de zorgverzekeraars afgeschermd van concurrentie. Daar varen zij wel bij. Daarmee is overigens niet gezegd dat de medische stand in België slecht af zou zijn. Dat is ook niet het geval. Zij doen het voor een onsje minder, zou je kunnen zeggen.

Nederland heeft een traditie van paternalisme met bureaucratisering als instrument om een gelijke behandeling voor iedereen te garanderen. De burger wordt onmondig gemaakt. Zijn eigen verantwoordelijkheid wordt hem ontnomen. Dit circus wordt ook nog eens in stand gehouden door allerlei verenigingen en instanties die zich met armoede, ongelijkheid en kwetsbaarheid in de samenleving bezig houden. In plaats van de mensen te stimuleren hun eigen verantwoordelijkheid te nemen als burger maar ook als beroepsbeoefenaar, ontneemt hij burgers en beroepsoefenaars hun verantwoordelijkheid. Dat is in de medische zorg zo maar ook in de woningbouw. Ook dat is tot op de millimeter gecentraliseerd en gebureaucratiseerd. Geen grote projectontwikkelaars en gemeentelijke bestuurders die de zak lichten van de woningzoekenden maar zelfbouw met veel kleine ondernemers. De overheid faciliteert, de burgers bouwen zelf naar eigen smaak en inzicht.