DE WREDE MOORD OP PIM FORTUYN

Tien jaar geleden werd Pim Fortuyn vermoord en nee ik weet niet meer wat ik deed toen ik het bericht hoorde. Wel weet ik nog dat ik verbijsterd was. Hoezo vermoord? In Nederland? Hoe is dat mogelijk en dan ook nog zo maar overdag in het mediapark dat ik uit eigen ervaring een beetje ken? Mijn verbijstering werd nog groter toen ik hoorde dat de dader een dierenactivist was. Maar ook verwarring. Je kunt dus van dieren houden en toch mensen vermoorden? Is dat niet de wereld op zijn kop?

Ik vond het altijd al verdacht dat kampbewakers meer van honden hielden dan van mensen. Heeft dat er mee te maken? Zijn dierenliefhebbers soms mensenhaters? Of houden mensen van dieren omdat die altijd aaibaar zijn? Ze kunnen immers niks terug zeggen, niet ondankbaar zijn, je niet afkatten en nauwelijks teleurstellen tenzij ze bevelen niet opvolgen: zit, ren, loop en sta. Of was het een op hol geslagen bureaucraat die bang was dat zijn wereldje van regels zou instorten, zijn houvast in een verwarde wereld?

Bovendien wat had Fortuyn met dieren te maken? Ik had hem over van alles horen praten maar daar was niks bij over dieren. Vaag had ik het vermoeden dat hij een klimaat of milieuscepticus was maar dat mag toch in Nederland? Daar word je toch niet voor vermoord?

Waar ik ook van schrok was de foto van de met bebloed hoofd dood op de grond liggende Pim Fortuyn die we ’s avonds op TV en de volgende dagen in kranten kregen voorgeschoteld. Ik ken de dood. Ik heb geliefde mensen zien dood gaan, thuis in bed. Maar dit was anders. Daar lag een man die van het ene moment op het andere, zonder enige aankondiging, van een levendige persoon tot een ding was gemaakt. Daar lag de man - klein geworden, kwetsbaar en broos - die zowat heel Nederland had beroerd, als een hulpeloos voorwerp van politie onderzoek op de grond. Zo maar, omdat een dierenactivist dat nodig vond.

Dat hoort niet te kunnen in Nederland. Een politieke moord dat is iets voor Verweggiestan, voor landen met broeinesten van politiek geweld, wraak en wederzijds onbegrip. Maar wij, wij Nederlanders zijn toch beschaafd. We vermoorden toch niemand om zijn mening of voor wat dan ook? We kennen zelfs de doodstraf niet.

Natuurlijk maakte de dood van Fortuyn geen einde aan wat hij politiek had los gemaakt. Integendeel, dat begon na zijn dood pas goed los te branden. Ongericht, ongestuurd, wanhopig, agressief, verwijtend, wraakzuchtig of welk woord je ook maar wil gebruiken. Dat kon ook niet anders. De man die de boel in de hand had moeten houden was immers vermoord, notabene door een dierenactivist. Wat een schande.

Wie meer wil weten over het gedachtegoed van Pim Fortuyn, neme de tijd om te luisteren en te kijken naar een nooit uitgezonden VPRO interview op YouTube.  Tien jaar na zijn dood bespreekt hij daarin nog altijd actuele punten.