GOLDMAN SACHS EN GRIEKENLAND

GOLDMAN SACHS, acryl op papier (A3 formaat)

Ik had meer verwacht van de VPRO documentaire over Goldman Sachs en de ondergang van Griekenland (maandagavond 13 februari ) maar we moesten het doen met indirecte getuigenissen. Interessant maar toch minder boeiend dan als we Griekse ministers en bazen van Goldman Sachs zelf op het scherm hadden gezien. Maar daar is het misschien nog te vroeg voor. 

Voor het overige bevestigde de documentaire het beeld dat ik van Goldman Sachs en de Griekse affaire heb. Een ingewikkelde zaak die zich moeilijk in het kort laat samenvatten en daarom geef ik hier maar wat indrukken die de documentaire bij me heeft achtergelaten.

Volgens een financieel econoom en schrijver streeft Goldman Sachs niet naar wereldmacht. Hij vergeleek de bank liever met een inktvis die zich met zijn tentakels op de wereldbol heeft vastgezet en zo langzaam maar zeker de wereld leeg zuigt. Ook niet direct een geruststellend beeld.

Om aan te duiden hoe Goldman Sachs er alles aan gelegen is om over de slimste mensen te kunnen beschikken werd Microsoft baas Bill Gates geciteerd. Die zou hebben gezegd dat zijn grootste concurrent Goldman Sachs was omdat hij de beste talenten uit de markt wist te halen. Die zogenaamde nerds zijn volgens een ex-werkneemster van Goldman Sachs alleen maar bezig zijn om financieel uitgekookte producten te bedenken zonder zich ook maar ooit af te vragen of dat ook wel verantwoorde producten zijn.  De door hen ontwikkelde financiële derivaten vergeleek ze met een taart die aan de boven en onderkant er vertrouwen wekkend bekend uitziet maar waar binnenin verwaterde producten zitten waarvan niemand weet hoe die zijn gemaakt en hoe ze uiteindelijk smaken.

Natuurlijk kwam de verderfelijkheid van de bonuscultuur  in banken ter sprake waardoor hun bedrijfscultuur zich heeft los gemaakt van de werkelijkheid waardoor de vraag of het nog wel menselijkerwijs verantwoord is wat je aan het verkopen bent, niet meer aan de orde komt.

In Nederland is die verdorven bedrijfscultuur bij banken vooral bekend geworden door de verkoop van woekerpolissen. Dat zijn beleggingsverzekeringen die volgens de Nederlandse Autoriteit Financiële Markten te complex en te duur zijn voor de burger en ook nog eens veel te duur zijn om er vanaf te komen. Uiteindelijk zijn er in Nederland onder dwang van rechtzaken door enkele banken tienduizenden schikkingen aan kopers van woekerpolissen aangeboden.

Als je wilt, kun je Goldman Sachs verdenken van een wereldwijde samenzwering om uiteindelijk alle financiële touwtjes in handen te krijgen. Zo zijn de Italiaanse president Mario Monti en Mario Draghi, de nieuwe Italiaanse baas van de Europese Centrale Bank, oud adviseurs van Goldman Sachs. Maar zo eenvoudig is het niet. Italië is een democratie en de Europese Centrale Bank wordt aangestuurd door de Centrale Banken van de landen in de Eurozone en de bazen daarvan hebben heel andere loyaliteiten dan Goldman Sachs.

De huidige Griekse Minister van Financiën Evangelos Venizelos van de Sociaal Democratische partij PASOK. Hij kreeg nationale bekendheid door zijn optreden als verdediger van Andreas Papandreou in een corruptieproces. In 2004 was hij als minister van Cultuur en Sport verantwoordelijk voor de coördinatie van onder andere de infrastructuur en de contacten met het Olympisch Comité van de Olympische spelen van 2004 te Athene. Hij volgde Giorgos Papaconstantinou op 17 juni 2011 op als minister van Economische Zaken bij de herschikking van het kabinet van Papandreou in verband met de grote economische problemen van Griekenland.

Tenslotte de Grieken zelf of liever gezegd hun politieke elite. Die heeft er jarenlang een financieel zooitje van gemaakt. Zo gebruikten zowel linkse als rechtse partijen overheidsgeld en banen om kiezers aan zich te binden. Het is een politieke elite die aangemoedigd door het lidmaatschap van de Eurozone, mooi weer bleef spelen met geleend geld zonder hun volk uit te leggen dat het geleende geld ooit nog eens terug betaald moet worden. Ze waren verslaafd geraakt aan kredieten en toen een herschikking van de Griekse schulden nodig was, vroegen ze Goldman Sachs om hulp.

Maar dat is alles behalve een kerstman zo weet iedereen met gezond verstand. Verslaafden daarentegen zien alleen maar hun eigen werkelijkheid en helaas hielp Eurostats in die tijd niet om hen de ogen te openen. De schuldenberg kon dankzij Goldman Sachs blijven groeien en de enige die daarvan profiteerde was uiteraard ook Goldman Sachs want die hadden zich ingedekt tegen de risico’s die zij wel kenden maar de Griekse elite niet. Nu de prijs voor de kunstmatige welvaart toch moet worden betaald, worden de Grieken ruw gewekt uit de dromen die hun politieke leiders met andermans geld uit hun mouwen hadden getoverd.