67. MEXICAANSE VERTELLINGEN. OP BEZOEK

Onkruid ploegen tussen de maïsaanplant. Omgeving San Miguel Regla 1976.
(foto:petrus) 

Bekomen van hun liefdesavontuur, gaat David naar de receptie om  de Trotski’s te bellen. Tot zijn grote verbazing krijgt hij te horen dat ze een paar uur geleden, nog net voor het donker, met een taxi vertrokken zijn. Volgens de receptioniste zijn ze op weg naar Mexico-stad.

Dat moet Frida weten. Zachtjes klopt hij op de deur van haar kamer. Na enige tijd doet ze open. Hij vertelt haar dat het echtpaar Trotski vertrokken is naar Mexico-stad. Ze haalt haar schouders op en zucht even. Dat was dan Trotski. Ze is niet verrast dat er zo een einde komt aan hun romance of hoe je het noemen wilt. Ze is hem dankbaar voor hun korte avontuur. Nu weet ze dat het bed delen met een Rus, een communist en een revolutionair ook niet alles is. 

Ze kijkt David met liefdevolle ogen aan. Een hele opluchting voor hem. Hij dacht toch echt even dat ook hij weer was afgeschreven. Bij Frida kan de liefde van korte duur zijn. Niet dus. Ze wil nu eerst tot rust komen en slapen. Het is een lange en vermoeiende dag geweest, ook al heeft de vrijpartij hun geestelijk en lichamelijk goed gedaan. In eten heeft ze nu geen trek. 

Voor ze met een innige kus afscheid neemt van David vraagt ze hem om morgen met haar naar Diego te gaan. Ze wil hem graag spreken. Ze zegt er niet bij dat ze wil weten of ze nog verliefd is op Diego en hoe het zit met Julia, is ze een blijver of een sentimentele bevlieging?

De volgende ochtend rijden ze meteen na het ontbijt te paard naar het ouderlijk huis van Diego. Het is niet ver van het hotel maar net te ver om te lopen. Ze rijden het dorp uit naar de hoofdweg die gaat naar  dorp Huesca. Een brede, slecht onderhouden weg. Na een minuut of tien slaan ze rechtsaf een pad in dat naar de velden loopt met in de verte de blauw gekleurde bergtoppen. Na en tijdje buigt het pad naar links, vlak langs een muur van een boerderij. Je hoort het snuiven van de beesten. 

De velden strekken zich voor hun uit. Ze rijden langs een veld vol verdorde maïs. Verderop kruist hun pad een ander pad. Ze slaan links af nog verder de verlaten velden in. Ze volgen het kronkelende pad tot ze aan een smalle, diep liggende beek komen. Net daarvoor slaan ze linksaf en dan zien ze in de verte het huis van de ouders van Diego liggen, een eenvoudig huis met veel aanbouwsels. 

Ze moeten langs twee zwart witte koeien die aan een lang touw vastzitten vast gebonden aan een houten paal. Ze kijken niet op of om als ze voorbij gaan. Dan komt een hond op hen af. Die blijft op afstand kijken waar ze heen gaan. Even verderop staan langs een haag twee schapen te grazen, ook die gaan verder met waar ze mee bezig zijn. Frida krijgt het gevoel een decor binnen te stappen met als titel "Het leven op het platteland". 

Ze kijkt haar ogen uit. Als stadse vrouw heeft ze nog nooit een boerenhuis van zo dichtbij gezien. Eenmaal achter het huis aangekomen, stappen ze af en binden de leidsels vast aan een van de palen van de omheining. David loopt voorop. Frida volgt aarzelend. Ze heeft moeite met het hoge gras en heeft geen idee wat haar te wachten staat.