Er is meer onder de zon aangaande klimaat dan CO2 en opwarming. Hoe meer je erin duikt, hoe ingewikkelder het wordt. Zo ingewikkeld dat je je afvraagt of er nog wel een enkele overzichtelijke klimaattheorie mogelijk is. Ik denk van niet. Er zijn teveel zaken waar je rekening mee moet houden. Maar goed, mensen kunnen niet velen dat ze niks zouden kunnen doen, zeker wetenschappers niet, dus ontwikkelen we een theorie waarnaar we kunnen handelen.
Onlangs stuitte ik als een zoekende in de klimaatwoestijn op een door de Servische wetenschapper Melutin Milankovic ontwikkelde theorie over de invloed van de andere planeten op ons klimaat. Een theorie waar je praktisch niet mee uit de voeten kunt want aan de stand van de planeten en hun bannen kunnen we niks doen, ook niet op die van onze Moederplaneet aarde.
Het is geen gemakkelijke theorie. Aan zijn in de jaren 40 van de vorige eeuw bedachte theorie werd aanvankelijk weinig aandacht geschonken totdat in 1976 nader onderzoek uitwees dat zijn veronderstellingen wel eens konden kloppen.
“Milanković theorie beschrijft de effecten van de beweging van de planeet aarde op het wereldklimaat. Milutin Milanković (Dalj, 1879 – 1958), civiel ingenieur en wiskundige, beschrijft in een publicatie in 1941 dat de variaties in de baan van de aarde rond de zon (excentriciteit), de variaties in de aardashoek (obliquiteit) en de tolbeweging van de aardas (precessie) van invloed zijn op de temperatuur op aarde. Als gevolg van deze variaties varieert de temperatuur op aarde en zijn de ijstijden gedurende het Kwartair (2,5 miljoen jaar heden) te verklaren.De reacties vanuit de wetenschappelijke wereld waren grotendeels negatief en afwijzend. Het duurde tot 1976 voordat een studie van Hays, Imbrie en Shackleton naar boorkernen in diepzeesedimenten het gelijk van Milanković aantoonde en de wetenschappelijke wereld Milanković theorie aanvaardde.” (klimaatgek.nl)
Onder invloed van de aantrekkingskracht van de planeten Saturnus en Jupiter legt de aarde een elliptische baan om de zon af waarbij hij afwisselend dichterbij de zon staat (perihelion) dan weer verderaf (aphelion) van de zon. Het verschil bedraagt 5,1 miljoen kilometer wat een verschil oplevert van inkomende zonnestraling van 6,8% oplopend tot bijna 23%. Het kan niet anders of dit verschil in afstand van de zon heeft invloed op ons klimaat.
Zulke cijfers en afstand en tijd maken een mens deemoedig. Het heelal met zijn planeten is een maatje te groot voor ons mensen al blijft het wonderlijk dat we dit allemaal dank zij onze verstandelijke vermogens kunnen berekenen en voorstellen. Ons fysieke vermogen zijn begrensd, ons voorstellingsvermogen is onbegrensd en dat is een mysterie van de geest.
(wordt vervolgd)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten