7. HET BELOOFDE LAND. FRANS ROSIER

Pater karmeliet Frans 'Irenaeus' Rosier in de tijd dat ik hem leerde kennen.

Mijn gesprek met pater Backx in het klooster van Roermond is niet voor niks geweest. Op 22 december 1970 schrijft hij me het volgende:

“Gisteren had ik in Aken een uitvoerig gesprek met Prof. Rosier over uw plannen. Prof. Rosier is van harte bereid u te ontmoeten, maar wil graag precies weten wat uw concreet studieobject is en zou daarom graag een persoonlijk gesprek willen hebben.
Hij gaat begin februari weer terug naar Bogota en is in Europa uitsluitend voor zaken m.b.t. de Universidad de los Andes. Het zal niet eenvoudig zijn hem te bereiken maar u kunt ’t volgende doen. Als hij in Nederland is, logeert hij bij zijn zus.
(volgen naam, adres en telefoonnummer) 

U kunt daar dan informeren of hij thuis is. Zou dat niet lukken dan kunt u in correspondentie treden op zijn particulier adres.
(volgen naam en adres)

Maar liefst had hij ’n persoonlijk onderhoud om tot concrete afspraken te komen. Op de Universidad de Los Andes, dit is de beste universiteit van Z.Amerika, is ook een afdeling politicologie.

Met de beste wensen voor Kerstmis en Nieuwjaar,
pater Backx

p.s. Het boek dat nu van Prof. Rosier is uitgekomen heet “Een wereld van mensen” Odyssee door de Amerikas (Chile)-Uitg. Ambo. Prof. Rosier is sociaal-psycholoog.”

De brief van pater Backx is als een geschenk uit de hemel. Ik heb geluk. Ik krijg Rosier persoonlijk aan de telefoon en kan meteen een afspraak voor een gesprek met hem maken in Rijswijk waar hij tijdelijk verblijft. Aangezien het moeilijk is om er per openbaar vervoer te komen, raadt hij me aan een taxi te nemen vanaf het centraal station. Ik heb nog nooit een taxi genomen. De rit is een rib uit mijn lijf maar dat heb ik er graag voor over.

Ik ben verrast door de eenvoud van ons gesprek. Ik weet niet wat ik er precies van moest verwachten, met professoren weet je dat nooit, maar hij viel alleszins mee. Sterker nog, hij sprak met me vanuit een gedeelde belangstelling. Voor het eerst kreeg ik het gevoel dat hij mijn idealen begreep, daadwerkelijk in mijn plannen was geïnteresseerd en me wilde helpen ze zo goed mogelijk ten uitvoer te brengen. Hij belooft me dat zijn assistenten me zullen helpen bij het vinden van tijdelijke woonruimte in Bogota en andere noodzakelijke beslommeringen.

Hij verklaart zich onbevoegd op het terrein van de politicologie maar zegt toe contact op te nemen met de afdeling politicologie van de Los Andes Universiteit, de universiteit waaraan hij colleges geeft. Bij mijn vertrek heb ik het gevoel dat voor het eerst alles in mijn leven op zijn plaats begint te vallen, alsof alles wat vooraf is gegaan aan dit moment zo hoorde te zijn: mijn band met Dora, mijn tijd bij Philips, mijn vertrek naar de universiteit van Nijmegen, de Spaanse lessen en andere voorbereidende activiteiten. De goden hebben het lot eindelijk mijn kant opgestuurd; Ik heb er nooit aan getwijfeld dat het zou gebeuren maar het is een opluchting dat het nu dus eindelijk daadwerkelijk gebeurt.

Direct na onze ontmoeting in Rijswijk beginnen we een briefwisseling over de praktische kanten van mijn stage. Mijn plan was om ergens in het land, waarschijnlijk in de hoofdstad Bogotà, te gaan wonen in een volkswijk en van daaruit het politieke sociale leven in kaart te brengen om zo een idee te krijgen van de politieke stemming onder de gewone mensen. Het is een gewaagd plan want in een vreemd land in een vreemde taal proberen te achterhalen wat er politiek leeft onder de mensen is geen eenvoudige zaak. Niettemin wil ik het proberen omdat deze methode, die van de participerende observatie, de enige is om meer te weten te komen over het hoe, wat en waarom van het politieke gedrag van de mensen.

Over het gebruik van de methode van participerende observatie had ik veel opgestoken in het boek ’Tepoztlan: A Village in Mexico  door Robert Redfield (1930). Hoewel het hier gaat om een puur antropologische studie, dat wil zeggen een studie van de culturele gewoonten en opvattingen van de dorpsbewoners van Tepoztlan, een dorp dat een uur rijden ten zuiden van Mexicostad ligt, kan volgens mij die methode ook gebruikt worden voor een politicologisch onderzoek naar de politieke opvattingen en gebruiken in een volkswijk van Bogota.

(wordt vervolgd)