Wim Sonneveld had in 1973 tijdens zijn conference "En nou iets lolligs" al heimwee naar de gulle lach. Dat heimwee is in de loop der jaren alleen maar groter geworden. Nederlands cabaret is voornamelijk een "wrange lach" geworden. Zoals iedereen met een piepklein beetje levenservaring weet, gaat er altijd van alles fout in de wereld, fout omdat mensen nu eenmaal fouten maken, niet beter weten of rondweg dom zijn, niet nadenken of vooral aan zichzelf denken. Dat heet het menselijk tekort en daar weten we geen raad mee.
Maar in Nederland wordt dat menselijk tekort niet aanvaard. We weten altijd overal raad op met regelgeving, een verbod, een wet en heel belangrijk het aanwijzen van schuldigen. Iemand zal en moet de schuld hebben en pas dan zijn we opgelucht. We hebben het menselijk tekort weg gemoffeld achter een schuldige. Dat een mens tegelijk schuldig en onschuldig kan zijn, accepteren we niet. Daar mee leven is gods onmogelijk.Dat is een absurditeit die in de rechtlijnige geest niet kan bestaan.
De Belgen kijken daar heel anders tegenaan. Neem de caberetier Wim Helsen en zijn laatste conference " Er wordt naar u geluisterd". Daarin speelt hij met de absurditeit van ons bestaan, met onze tekortkomingen en de de radeloos makende vaststelling dat we niet weten waar het allemaal goed voor is. De enige moderne Nederlandse cabaretier die dat ook kan is Herman Finkers. Zijn conferences herinneren ons aan ons vergeefse bestaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten