MAKE LOVE, NOT WAR (WERKTITEL) 25, SEKS EN REVOLUTIE

Uit: Marquis de Sade. 100 obszöne Grafiken.

Frankfurt a.M. 2018.

Markies de Sade was geen salon libertijn, hij bracht zijn theorieën over seks en maatschappij zelf in praktijk.  Als aristocraat heeft hij daar een heel kasteel voor ter beschikking. Niettemin bleven zijn seksuele uitspattingen niet onopgemerkt voor Kerk en Koning. Hij kreeg gevangenisstraf voor zijn seksuele wandaden maar mocht die op zijn eigen kasteel uitzitten. Daar kon hij rustig verder gaan met het botvieren van seksuele lusten en fantasieën.

“In oktober 1763 werd De Sade voor de eerste maal opgesloten, in het kasteel van Vincennes wegens "kleine uitspattingen" in een bordeel. Zijn celstraf bleef door ingrijpen van zijn invloedrijke schoonfamilie beperkt tot 15 dagen. Op Paaszondag van 1768 haalde De Sade een bedelares - wellicht betrof het hier een prostituee - over hem gezelschap te houden in zijn huis in Arceuil. Hij geselde haar, terwijl hij zichzelf daarbij bevredigde. De vrouw diende een aanklacht in en De Sade werd opnieuw veroordeeld. De zaak trok veel aandacht en De Sades naam als libertijn was gevestigd. De Presidentsvrouw, Madame de Montreuil, kreeg het voor elkaar dat er een lettre de cachet tegen hem werd uitgevaardigd. Dit was een tweesnijdend zwaard waardoor het schandaal buiten de gewone rechtspraak om afgehandeld kon worden, maar ook inhield dat De Sade in de toekomst voor iedere rechtbank zijn rechten zou verliezen. (Wat haar motief toen ook geweest mocht zijn, Madame de Montreuil zou De Sade voor de rest van haar leven in toenemende mate blijven achtervolgen.) Na een half jaar gevangenis en een symbolische boete werd De Sade weer vrijgelaten met het advies zich niet meer in Parijs te laten zien. “ (Wikipedia: Markies de Sade) 

Zo wordt Madame de Montreuil, zijn schoonmoeder en vrouw van  een voorzitter van een rechtbank, zijn wrekende engel. Hij komt steeds vaker vast te zitten totdat de Franse revolutie (1789) uitbreekt die begon met de bestorming van de Bastille waar de Markies zelf net daarvoor nog heeft vast gezeten. Nu kan hij zijn libertijnse ideeën in praktijk brengen zonder langer lastig gevallen te worden door Kerk en Koning. Hij schopt het zelfs tot voorzitter van een Revolutionaire Rechtbank, de instelling die het koppen snellen van de leden van Gezag en Kerk onder de guillotine de schijn van gerechtigheid gaf.
 
En dan gaat het alsnog mis. Tegen de wens in van de revolutionairen wil hij als voorzitter van de Revolutionaire rechtbank niet de doodstraf uitspreken voor misdadigers en moordenaars. Hij, de man die vindt dat je uit naam van de menselijke natuur al je lusten vrijuit en zonder enige remming van moraal of gezag moet kunnen beleven, is tegen de doodstraf. Zijn eenvoudige libertijnse logica is dat als moorden maatschappelijk niet toegelaten is, dan mag de staat dat evenmin. Consequent maar tegen het zere been van de Revolutie.

Het gevolg is dat hijzelf wordt veroordeeld. Door een administratieve fout (of vriendjespolitiek?) ontsnapt hij ternauwernood aan de guillotine. Maar helaas voor hem worden de tijden er niet beter op. Na de gewelddadige jaren van de Revolutie komt Napoleon aan de macht en met hem Kerk en Gezag. Terwijl Napoleon zich tot keizer kroont, komt de Markies opnieuw in de gevangenis waar hij in 1814 op 74 jarige leeftijd eenzaam en alleen sterft.

(verschijnt elke vrijdag)