HOND MET MAN (PROEVE VAN EEN EXTRA KORT VERHAAL)

Madrid, 2015

Hoe is het zo kunnen komen dat die man achter zijn hondje aan loopt met niet meer dan een dun lijntje tussen hem en het hondje? Nee, geen flinke hond waarmee je stoer kunt wandelen, indruk kunt maken op andere mannen en natuurlijk ook vrouwen, maar een wit hondje, formaat schoothondje. Een schoothondje met witte krulletjes alsof hij of zij net naar de kapper is geweest.

Het rode halsbandje steekt leuk af tegen zijn witte krulletjes. Terwijl het schoothondje, waarachtig het is duidelijk een zij, parmantig trippelt en rond kijkt of wereld van haar is, sjokt de man aandoenlijk in een zodanige pas achter haar aan dat het rode lijntje niet strak komt te staan. Dat vindt zij namelijk helemaal niet prettig. Ze snuffelt aan een paal en dan aan een boom. Ze staat even stil bij een struik, net lang genoeg om de man te doen stoppen en heel even te laten wachten.

Zodra hij stil staat, loopt zij weer door. Ze wacht nog even met haar behoeften te doen. Ze neemt de tijd om de juiste plek te zoeken. Daar ginds bij die boom zal ze alvast een klein plasje doen om die brutale en bronstige idioot van een hond te laten weten dat ze niet bang van hem is. Ze heeft hier net zoveel recht om te komen als hij. Ze plast over zijn reuk heen. De man wacht ondertussen geduldig met het rode lijntje in de hand.

Een eindje verder doet ze een voorzichtig plasje onder de struiken vlak bij het huis waar een vriendje van haar woont. Dan weet hij dat ze langs is gekomen. Hij mag gerust aan haar achterwerk snuffelen. Dat vindt ze prima. Ze voelt zich daarmee gewaardeerd als vrouwtjeshond en dat heb je af en toe nodig. Hopelijk zien ze elkaar nog vandaag. De dag is nog vroeg. Ze komt vast nog wel een paar keer buiten en wie weet treffen ze elkaar dan. Als ze persé wil kan ze zo naar buiten. Een kwestie van wat op en neer drentelen, afwachtend voor de voordeur gaan staan of wat zenuwachtig snuffelen. Daar wordt haar baasje nerveus van. Ze moet naar buiten, dat zie je toch zo?

Ze wandelt het liefst met hem. Hij laat haar met rust. Zij daarentegen kan haar zo maar tien minuten of langer aan het lijntje houden terwijl ze met een buurvrouw of vriendin staat te praten. Zou die nog een interessante hond bij zich hebben, zou het voor haar ook nog leuk kunnen zijn maar dat is nooit het geval. Ze zet het dus maar op een keffen en begint aan de lijn te trekken net zo lang totdat ze gaan.

Haar baasje doet haar zoiets niet aan. Die laat zich door haar leiden. Ze lopen naar het losloop veldje. Daar kan ze in alle onbeschaamdheid poepen. Ze gaat pontificaal midden op het veldje zitten zodat iedereen haar bezig kan zien. Hij wacht met het poepzakje in zijn hand rustig af tot ze klaar is. Wanneer ze gedaan heeft, loopt hij snel naar het hoopje poep en draait het hoopje handig in het zakje. Even verder laat hij achteloos en als bij toeval het poepzakje in de poepbak vallen. 

Hij doet het rode lijntje weer aan haar halsbandje. Bevrijd van een last trippelt ze parmantig, een beetje uitdagend voor hem uit. Haar rode halsbandje steekt leuk af tegen haar witte krullen. Hij sjokt er achter aan, blij dat hij even met haar buiten een frisse neus heeft kunnen halen.