Kunst Fabriek DE BLOG : DE EENZAAMHEID VAN VLAANDEREN 13

vrijdag 17 november 2017

DE EENZAAMHEID VAN VLAANDEREN 13

Moslima met kind, Brussel metro, 2009

Men beweert dat integratie van nieuwkomers versneld kan worden met behulp van taal - en burgerschap - cursussen. Dat kan een beetje helpen maar nooit veel. Je verandert een mens zijn identiteit, zijn geloofsovertuiging zo maar niet. Mensen en hun gedachten kun je niet kneden als wassen poppen. Je moet ook nog uitkijken dat het niet een soort heropvoeding wordt want daarmee je doe je de vrijheid en waardigheid van mensen geweld aan.

Migranten hebben hun identiteit nu eenmaal opgebouwd in een heel andere leefwereld, met een eigen cultuur, taal, geloofsovertuiging, gebruiken, sociale verhoudingen enz. Oorlogsvluchtelingen moeten de habitat waarin zij dit alles hebben opgebouwd ook nog eens van de ene dag op de andere verlaten. Ze worden met geweld ontworteld en moeten dan vervolgens wortel proberen te schieten in een ander land met een heel andere taal en cultuur. Niets is dan meer vanzelfsprekend, je taal niet, je geloof niet en je gebruiken niet. Moslim vluchtelingen naar een Europees land hebben daarbij een extra handicap. De doorsnee Europese cultuur is christelijk en seculier en dat staat ver af van de gebruikelijke Moslim cultuur. De verschillen die overbrugd moeten worden, worden onderschat door beide kanten.

Vluchtelingen komen blijvend in een spagaat tussen hun eigen cultuur en die van hun nieuwe land. Ze horen voortaan thuis in twee culturen - twee landen vaak - maar nooit helemaal. De migrant die blijft, ontdekt zijn moeizame verhouding met zijn nieuwe land en het wantrouwen waar hij tegen aanloopt. De migrant die terugkeert, ontdekt dat zijn voormalige landgenoten ook niet op hem of haar zit te wachten. Zelfs na jaren weet je als migrant niet voor welke voetbalploeg je moet zijn, die van je oude of die van je nieuwe thuisland? De meesten maken er maar het beste van.

(verschijnt elke vrijdag)

1 opmerking:

Zelfstandig journalist Antwerpen17 november 2017 om 18:35
Aanpassing en flexibiliteit zijn van beide kanten nodig. Zolang de een niet zijn gewoonten door de strot duwt bij de ander maar beiden elkaar gewoonten en gebruiken respecteert, kan die aanpassing heel goed.
BeantwoordenVerwijderen
Reacties

Reactie toevoegen

MARINA OVSJANNIKOVA VERDIENT EEN PRIJS VOOR DE VREDE

Op 14 maart 2022 verscheen ze tijdens een uitzending over de Russische invasie van Oekraïne een paar seconden lang achter nieuwspresentator Kateryna Andreyeva met een handgeschreven anti-oorlogsposter. De tekst op de poster die ze vasthield was deels in het Engels en deels in het Russisch, en luidde: "Geen oorlog, stop de oorlog, geloof de propaganda niet, hier liegen ze tegen jullie, Russen zijn tegen oorlog". Het bereik van haar actie op tv was enorm. Pervyj kanal, met een internationaal bereik van ruim 250 miljoen kijkers binnen Rusland, was voor veel Russen de primaire informatiebron. De opname was niet beschikbaar om te downloaden, wat ongebruikelijk is voor dit kanaal.[2] In een vooraf opgenomen video, die via sociale media werd verspreid, stelde ze bovendien dat ze zich schaamde voor haar jarenlange deelname aan het verspreiden van Russische propaganda. Ze riep mensen op om te gaan demonstreren: "Ze kunnen ons niet allemaal opsluiten. (wikipedia)

GEZOCHT DOOR HET INTERNATIONAAL STRAFHOF VOOR ONTVOERING VAN KINDEREN UIT OEKRAÏNE

Mr Vladimir Vladimirovich Putin, born on 7 October 1952, President of the Russian Federation, is allegedly responsible for the war crime of unlawful deportation of population (children) and that of unlawful transfer of population (children) from occupied areas of Ukraine to the Russian Federation (under articles 8(2)(a)(vii) and 8(2)(b)(viii) of the Rome Statute). The crimes were allegedly committed in Ukrainian occupied territory at least from 24 February 2022. There are reasonable grounds to believe that Mr Putin bears individual criminal responsibility for the aforementioned crimes, (i) for having committed the acts directly, jointly with others and/or through others (article 25(3)(a) of the Rome Statute), and (ii) for his failure to exercise control properly over civilian and military subordinates who committed the acts, or allowed for their commission, and who were under his effective authority and control, pursuant to superior responsibility (article 28(b) of the Rome Statute).